O co chodzi tym razem?

Zauważyłem ostatnio, że komentatorzy na blogach zwalczają A. Ściosa. 

Jaki jest racjonalny powód? W zasadzie tylko jeden. Komentującym nie podoba się to co głosi A. Ścios. Nie ma znaczenia, czy ma rację, czy nie. 

Ścios konsekwentnie kryje się za swoim nickiem i to doprowadza innych do szału, bo to jest walka z cieniem. Nie można adresować ataków ad personam. Merytorycznie większość ataków jest miałka, bo taka jest też wiedza komentujących. 

Można nie zgadzać się z wnioskami autora, ale gdzie jest powiedziane, że jest on nieomylny? Jego blog, podobnie jak wiele innych, ma swoje stałe grono bywalców, czy jak kto woli wielbicieli i to wszystko. Ponieważ czytam go od kilku lat wiem, że niektóre tematy mu nie leżą i starannie ich unika, a komentujących zwyczajnie banuje. To też jest metoda dyskusji. Każdy głos jest mile widziany, pod warunkiem, że zgadza się z moim. W końcu każdy jest panem na swoim podwórku.

A. Ścios w swoim wnioskowaniu bywa radykalny, ale nie sposób przyznać mu racji kiedy pisze, że „dobra zmiana” po półtora roku istnienia coraz częściej pozostaje taką tylko z nazwy. 

Jest kilka tematów na które jest szlaban medialny. Za czasów PRL-u mówiło się, że jest „zapis”. Takie sztandarowe tematy to pytanie co się dzieje z aneksem do raportu o likwidacji WSI i drugi dotyczący wznowienia śledztwa w sprawie okoliczności śmierci ks. Jerzego Popiełuszki. Dla wielu są to tematy o mało istotnym znaczeniu, ale dla innych dla odmiany mają znaczenie kluczowe. 

Wiele wskazuje na to, że powodem milczenia jest szantaż. Tylko nie wiadomo kto szantażuje?
I dla kogo milczenie jest opłacalne?

Prezydent, podobnie jak jego poprzednicy, nie ma własnego zaplecza politycznego. Jest związany z PiS, ale ten związek ma charakter wybitnie handlowy, na zasadzie coś za coś. Tu nie ma nic z altruizmu. Niezależnie od tego co każdy z nas sobie myśli, prezydent myśli tylko o tym jak zapewnić sobie kolejną kadencję.

Dawno zwróciłem uwagę, że są tematy których prezydent starannie unika. Za to chętnie udziela się tam gdzie jego rola sprowadza się do funkcji reprezentacyjnych, co przychodzi mu łatwo, bo w przeciwieństwie do poprzednika ma prezencję, jest elokwentny i umie się znaleźć w każdej sytuacji. Dodatkowo ma bardzo atrakcyjną małżonkę.

Dzisiaj można powiedzieć, że to wystarczy dla zapewnienia sobie tej drugiej kadencji. 

Tylko że … dzisiaj nie zna jeszcze swego kontrkandydata.

Nie uważam za takiego Donalda Tuska. Za dwa tygodnie z okładem DT stanie przed prokuratorami którzy mają postawić pytania o fundamentalnym znaczeniu dla państwa polskiego. Od odpowiedzi na te pytania będzie w dużym stopniu zależała przyszłość polityczna DT, a być może w ogóle jego przyszłość.

Konflikt z ministrem obrony narodowej uświadomił prezydentowi, że „król panuje, ale nie rządzi”. Zwierzchnik Sił Zbrojnych to stanowisko na czas wojny, a w czasie pokoju jest to raczej tytuł grzecznościowy. Za wojsko i politykę obronną w czasie pokoju odpowiada minister obrony narodowej. Żeby było inaczej, trzeba dokonać zmian ustawowych na co dzisiaj nie ma raczej szans. 

Sytuacja jest więc patowa. I nie zmieni tego stroszenie piórek, ani tym bardziej pisanie listów do ministra który nie jest jego podwładnym. 

stary.piernik