Pamięć i pamiętliwość.

To porównanie pojawiło się wśród wypowiedzi polityków podczas obchodów 101 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. To problem z którym politycy nie potrafią sobie poradzić przez 30 lat po tzw. okrągłym stole, albo jak kto woli, po zmowie magdalenkowej.
A może tylko, z wiadomych sobie powodów, nie chcą?
Najprostsza odpowiedź jest najtrudniejsza i niewykonalna. Rozliczenia z przeszłością po PRL-owską nie ma, mimo upływu 30 lat. Rezultat jest taki, że w szeregach polityków partii rządzącej i szeroko pojętej opozycji są osoby które były czynne już w czasach PRL-u.
Niektórzy byli już wówczas w gremiach kierowniczych.
Warunki przejęcia władzy w 1989 roku, o których właściwie niewiele wiemy, doprowadziły do tego, że dotychczasowa opozycja przejęła władzę, a postkomuna znalazła się w ławach opozycji. Jest to pewnego rodzaju uproszczenie, ale skutek jest taki że nie zastosowano zasady zbiorowej odpowiedzialności, a tym samym brak podstaw do stosowania odpowiedzialności zbiorowej wobec poszczególnych grup zawodowych. Zgodnie z zasadami demokracji możliwa jest jedynie odpowiedzialność indywidualna, w oparciu o aktualnie obowiązujące prawo. I tego powinniśmy się trzymać. Ocenę przeszłości powinniśmy zostawić historykom. Ocenie sądów należy pozostawić tylko te naruszenia prawa które z mocy prawa nie ulegają przedawnieniu, a więc zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.  
Za to obserwujemy niepokojące zachowania osób funkcyjnych wysokiego szczebla samorządowego które szkodzą Polsce na arenie międzynarodowej. Palmę pierwszeństwa dzierży od wczoraj prezydent Wrocławia https://www.tvp.info/45291261/prezydent-wroclawia-przyznaje-racje-tym-ktorzy-mowia-ze-polacy-maja-krew-na-rekach Kto go upoważnił do brania przez Polskę odpowiedzialności za wydarzenia we Wrocławiu który wówczas tj. w 1939 roku, był w granicach administracyjnych III Rzeszy Niemieckiej?
Podobnie brak jest zdecydowanej reakcji władz państwowych na poczynania władz samorządowych Gdańska, wcześniej prezydenta Adamowicza, a teraz prezydent Dulkiewicz. Na jakiej podstawie prawnej dzisiejszy Gdańsk ma być kontynuatorem Wolnego Miasta Gdańska, tworu istniejącego w okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej w granicach III Rzeszy?
Stawiam wspólny mianownik dla tych wydarzeń i winię za to dzisiejszych polityków.
Ta wina ma swoją nazwę. To brak jasno określonej polskiej racji stanu.
Zgodnie z definicją słownikową /sjp/ racja stanu «zasada kierowania się interesem państwa, nadrzędna wobec wszystkich innych zasad i celów»
Dzisiaj ta racja stanu mylona jest z interesem opcji partyjnej, ze szkodą dla państwa polskiego.
Widać to szczególnie po zamieszaniu wobec wyboru władz polskiego parlamentu. Sprawa zostanie wkrótce rozstrzygnięta, ale rokowania są mało optymistyczne. Opozycji myli się demokracja z zamordyzmem. W przeszłości posłowie i senatorowie wędrowali z partii do partii i nikt nie dramatyzował z tego powodu. Dzisiaj zmiana barw partyjnych traktowana jest przez opozycję niczym zapowiedź końca świata.
Ciekawe co mieliby do powiedzenia gdyby np. Gowin ze swoją ekipą przeszedł na ich stronę?

stary.piernik