Kto by się tego spodziewał?

Co można powiedzieć po wczorajszym dniu? Kto by się tego spodziewał?

Reasumując, budżet został zaakceptowany przez Senat bez poprawek. Pozostaje podpis prezydenta.
Czy prezydent powinien skierować swoje wątpliwości do wyjaśnienia przez TK? Zależy jak na to patrzeć.
Z punktu widzenia interesu sprawowanego urzędu, tak. Ale faktycznie powinni to zrobić protestujący parlamentarzyści opozycji. Tu jednak powstaje pytanie co mają zakwestionować? Według ich logiki budżet nie został uchwalony! 

Z drugiej strony, biorąc pod uwagę obecny skład TK, czego można oczekiwać, poza potwierdzeniem, że wszystko jest lege artis? Nie wniesienie sprawy do TK przez opozycję potwierdzi tylko, że przez blisko miesiąc bito pianę. Zmiana polega tylko na tym, że prezydent nie jest pod presją czasu. Ma czas na zastanowienie się.

Co prawda nie opadł jeszcze kurz bitewny, ale pora nazwać pewne rzeczy po imieniu. Spójrzmy na dramatis personae. Kto zacz? Schetyna, Petru, Kukiz. Kosiniak-Kamysz i niezrzeszony alimenciarz. To, że na prawo i lewo szermują dobrem Polski i polską racją stanu, wcale nie świadczy, że to dobro Polski mają rzeczywiście na uwadze. Schetyna i Petru walczą między sobą o fotel lidera opozycji. Kość rzucił im prezes Kaczyński. Wydaje się, że Petru stoi na pozycji przegranej tylko dlatego, że nie ma wystarczającego doświadczenia politycznego. Poza tym, jako początkujący polityk, popełnia szkolne błędy zagrażające pozycji lidera we własnym ugrupowaniu.

O wiele ciekawszą postacią jest Schetyna. Jego życiorys jest niezwykle bogaty i pełen białych plam. Komu porządnemu można nadać ksywę „zniszczę cię”? Wiele wskazuje na jego dwuznaczną rolę w opozycji solidarnościowej. Rzecz w tym, że trudno znaleźć wszystkie informacje o nim zebrane w jednym miejscu. A jest tego sporo. Dziwnym trafem zawsze spadał na cztery łapy. I to zarówno w stanie wojennym jak i później. Miał też wiele możliwości skutecznego zacierania za sobą śladów.

Jest wiele pytań dotyczących jego osoby, ale on sam nigdy nie uznał za stosowne odpowiedzieć na nie. Na jego nieszczęście w tych sprawach nie ma przedawnienia. Jednocześnie jednak o jego ciągle silnej pozycji świadczy to, że nikt nie ma odwagi głośnego powiedzenia o jego dokonaniach. Zasadne jest postawione mu pytanie czyje interesy reprezentuje?

Jego politycznym alter ego jest szef Nowoczesnej który nieudolnie walczy o przywództwo opozycji. To ciekawy przypadek polityka który został wyciągnięty jak przysłowiowy królik z kapelusza. Klasyczny przypadek człowieka który ma wyczucie pod kogo podczepić się żeby później łatwo iść przez życie. Trudno w jego dotychczasowym życiorysie dopatrzeć się dokonań które kwalifikowałaby go na przywódcę znaczącej, podobno, partii politycznej. Bardziej pasuje na karykaturę polityka. Ekonomista który nie potrafi dokładnie policzyć własnych pieniędzy. Lowelas dla którego ważniejsze jest zaspokojenie chuci niż poświęcenie swego czasu idei które głosi. Właściwie to szkoda poświęcać mu czas, ale niestety, ten polityk wystrugany z banana ma dość silne poparcie „niewidzialnej ręki” i nie będzie łatwy do wyeliminowania z gry. Chyba, że zrobi to jego najbliższe otoczenie polityczne.

Co do pozostałych osób to prezes PSL stara się zaistnieć głównie po to, żeby nie zapomniano o przedstawicielach ruchu ludowego. Ale kudy mu do Witosa. Wielu z tych działaczy ludowych wieś zna z wyjazdów na weekend. Kogo właściwie oni reprezentują? Siebie. Takie czasy.

No i pozostała najbardziej tajemnicza postać jaką jest ciągle Kukiz. Polityk z niego żaden. Na jednym pomyśle jakim są JOW-y trudno jest zbudować karierę polityczną. Od ponad roku tkwi w rozkroku politycznym. Nie może się zdecydować na jawną opozycję bądź jawne wsparcie koalicji rządzącej. Dorabia do tego jakąś ideologię, ale zbyt często jest ona wewnętrznie niespójna. W jego ugrupowaniu nie brakuje mądrych ludzi, ale z perspektywy minionego roku odnoszę wrażenie, że jego mężem opatrznościowym jest poseł Jakubiak dzięki któremu, a właściwie dzięki jego wsparciu finansowemu Kukiz’15 gra rolę ugrupowania niezależnego politycznie. W którą stronę pójdzie to w przyszłości? Nie wiem.

Ale dość tych dywagacji. Pisałem poprzednio, że po blisko miesięcznym przebywaniu opozycjonistów na sali plenarnej Sejmu wypadałoby tam gruntownie posprzątać, bo tego wymagają elementarne zasady higieny. Tak też się stało. Parlamentarzyści mają dodatkowy czas na pracę w grupach i w terenie. W wyciągnięcie sankcji wobec strajkujących posłów póki co nie wierzę. Może uda się wprowadzić zmiany do regulaminu pracy Sejmu. Zmiany które jednoznacznie określą co komu wolno i jakie są sankcje za złamanie regulaminu. 

stary.piernik