Jałowe dyskusje

Są sytuacje w których pisanie na blogach staje się poważnym wyzwaniem.  W blogach moderowanych jest to zadanie względnie ułatwione. W tych drugich zadanie jest utrudnione, zwłaszcza na blogach o tematyce nazwałbym przypadkowej. Wyrażane tu są opinie na temat wydarzeń bieżących lub świadomie wrzucane tematy dla ożywienia blogu lub wysondowania opinii na konkretny temat.

Anonimowość blogu powoduje, że nie wiemy na ogół z kim dyskutujemy. Wyjątek stanowią blogi na których spotyka się pewna stała grupa osób, które zdążyły się bliżej poznać. Bywalcy blogu szybko orientują się, czy mają do czynienia z osobą zainteresowaną wymianą poglądów, czy tylko ze spamerem. Co rozumiem przez pojęcie spamera? W skrajnym przypadku może to być program generujący wpisy na ogół nie związane z dyskutowanym tematem. Mogą to być chociażby reklamy.  Spamowanie ma na celu wytrącenie nurtu dyskusji i skierowanie zainteresowania piszących na boczny tor. Działanie takie często się udaje mimo, że zainteresowani wiedzą o co chodzi.

Bardziej wysublimowaną formą spamowania jest wrzucanie tematu zastępczego, który ma odwrócić uwagę od tematu aktualnie dyskutowanego.  Jest to działanie stosunkowo proste.
Na blogu zawsze są osoby niezainteresowane dyskutowanym tematem, albo nie mające w nim nic do powiedzenia merytorycznie. Na takie osoby czyha spamer.

Jeszcze inną formą spamowania jest podejmowanie dyskusji z założoną z góry tezą o własnej nieomylności, czyli ja swoje wiem i mnie nic nie jest w stanie przekonać.  Początek takiej dyskusji nie zapowiada niczego złego do momentu, kiedy zamiast argumentów merytorycznych pojawiają się argumenty ad personam i inwektywy. Intencja spamera jest prosta jak sznurek w kieszeni. Wyprowadzić oponenta z równowagi. To o wiele prostsze niż szukanie argumentów merytorycznych. Wygodne zwłaszcza gdy tych argumentów brakuje. Wypadałoby cały wywód podeprzeć przykładami.

Ale to już zrobi każdy we własnym zakresie.

stary.piernik