Przedbiegi wyborcze.

Powiedzmy że kampania wyborcza do parlamentu jeszcze formalnie nie ruszyła. Tylko kto w to uwierzy? Tworzenie list wyborczych ma znaczenie dla tych którzy chcieliby się widzieć w ławach poselskich czy senatorskich. Pozostali będą się co najwyżej zżymać widząc na tych listach konkretne nazwiska kandydatów.
Nie chcę być cyniczny, ale ta szopka powtarza się w odstępach 4-letnich.
Zawsze mamy rządzących i opozycję. Rządzących powinno się rozliczyć z dokonań w okresie minionych 4 lat. Z czego rozliczać opozycję? Zwłaszcza jeśli nie jest konstruktywną, tylko jak sama siebie nazywa, totalną. W przedbiegach, czyli na etapie tworzenia list wyborczych, widać jakie znaczenie mają dla tych kandydatów poglądy polityczne, czy partyjne programy wyborcze.
Nie ma sensu mówić o poglądach politycznych bo ci ludzie ich po prostu nie mają. Są im niepotrzebne.
W sposób jaskrawy widać to w tym roku, kiedy odbywają się wybory do parlamentu europejskiego i do parlamentu krajowego. Cel jest tylko jeden, tak kuglować żeby dostać się do środka. Nie jest ważne w jakim towarzystwie, bo dopiero w środku dobiera się wspólników.
Wybory do PE pokazały jak dalece zdegenerowane są „elyty” polityczne III RP.
Polska jako państwo otrzymuje w PE określoną liczbę mandatów. To nie są mandaty partyjne. Ci którzy je zdobyli mają reprezentować w PE interesy państwa polskiego. Tymczasem po wyborach ta „polska” grupa rozpierzchła się jak stado kur przed jastrzębiem. Pouciekali do różnych frakcji w których nie mają nic do powiedzenia, albo co gorsze, w których z premedytacją szkodzą interesom Polski i nawet się z tym nie kryją.
Tych ludzi powinno kierować się na szczegółowe badania psychiatryczne, bo nikt przy zdrowych zmysłach nie utrąca własnego kandydata tylko dlatego że jest z wrogiej opcji politycznej. Nikt poza grupą z Polski. Dla tych cymbałów jest to w dodatku powód do chwały!
Nieco inny klucz obowiązuje w wyborach krajowych. Tu nie można dać się zmarginalizować i zniknąć w tłumie. Trzeba zaznaczyć swa odrębność, nawet za cenę pozostania za burtą. Obstawienie złego konia może oznaczać odejście w niebyt polityczny.
Układ sił w tegorocznych wyborach parlamentarnych wskazuje na wygraną w cuglach obecnej koalicji rządzącej. Opozycja będzie starała się wszelkimi sposobami umniejszyć ten sukces. Będą próbować „szczęścia” w dwóch miejscach, mianowicie stworzyć skuteczną przeciwwagę w Sejmie, albo uzyskać większość w Senacie. Na ile jest to realne?
Niczego nie należy lekceważyć, ale w wyborach do Sejmu trzeba coś konkretnego elektoratowi obiecać.
Z tym jest poważny problem bo powstała sytuacja w której można obiecać tylko to samo co koalicja rządząca, tyle że więcej. Kto to łyknie? Wyborcy mają już pełną świadomość, że oszukano ich już tyle razy, że wystarczy. Przynajmniej na dzisiaj.
W wyborach do Senatu problem polega na zebraniu odpowiednio atrakcyjnych nazwisk, zdolnych rywalizować skutecznie z kandydatami koalicji rządzącej. Czy to jest wykonalne? Teoretycznie tak. Tylko jak to zrobić mając do dyspozycji taki sztab wyborczy jaki ma dzisiaj KO? Dzisiaj w mediach karierę robi określenie ich jako gang Olsena. Za kilka tygodni możemy się przekonać na ile jest to określenie trafione. Czy wystarczy kampania wyborcza skoncentrowana na wiodącym temacie jakim stało się LBGT?
Moim zdaniem społeczeństwu bliższe są problemy chleba.
Igrzysk mamy i tak dosyć. Przejadły nam się.

stary.piernik