Koniec obchodów rocznicowych, teraz do roboty!

Rocznicowe obchody czerwców sprzed lat przynoszą nowe wątki do debaty publicznej.
To stwierdzenia na wyrost. Ani one nowe, ani nie pojawiają się w debacie publicznej. Pojawiły się kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat temu i … znikły, ponieważ nie było większego zainteresowania nimi, a może … zapotrzebowania politycznego. Debaty publicznej, póki co też nie ma, bo nie ma o czym debatować. Hasło, bez jego rozwinięcia, nie zawsze stanowi zachętę do debaty.
Charakterystyczne jest to, że pomysłodawcą tych wrzut medialnych jest totalna opozycja która za wszelką cenę usiłuje utrzymać się na powierzchni życia politycznego. W ich poczynaniach dominuje schizofrenia. Nie mogą się zdecydować co robić? Zająć się sobą, czy puszczać w obieg kolejne „genialne” pomysły?
Co nam proponują tym razem? W prostej linii demontaż państwa polskiego poprzez jego decentralizację, zwiększenie roli samorządu, likwidację Senatu itp. Pomysły o tyle nierealne że wymagają po pierwsze zwycięstwa w wyborach parlamentarnych i uzyskania większości konstytucyjnej. Biorąc pod uwagę aktualne  notowania opozycji jest to mrzonka.
Nie oznacza to, że nad tymi pomysłami nie należy się zastanowić.
Jednak są problemy z ich logicznym rozwinięciem pod warunkiem, że bazujemy na obowiązującym porządku prawnym.
Z jednej strony zlikwidować Senat, a z drugiej zdobyć większość w tym samym Senacie.
Da się pogodzić jedno z drugim?
Ze względu na obszerność poruszanej tematyki spróbuję skoncentrować się na samorządach.
Pomysły których suflerem staje się Dulkiewicz całkowicie abstrahują od obowiązującego w Polsce porządku prawnego, czyli wracamy do punktu wyjścia, bez wygrania wyborów parlamentarnych i uzyskania większości konstytucyjnej, ani rusz.
Jak zwykle w takich sytuacjach powinno się zdefiniować pojęcia podstawowe. Na pierwszy rzut oka widać, że autorzy prowokacji na wszelki wypadek pomijają ten element dyskusji. Widzą tylko korzyści z ewentualnego zawłaszczenia nowych kompetencji i uprawnień. Mniej się mówi o odpowiedzialności i konsekwencjach jej braku.
Pomysły opozycji będą przez jakiś czas eksploatowane po to żeby zastąpić je kolejnymi, atrakcyjniejszymi dla mediów. Nie można ich lekceważyć, za to trzeba konsekwentnie eksponować ich właściwe podłoże.
Cel jest ciągle ten sam, odsunąć PiS od władzy, a jeśli się nie da, stworzyć warunki do torpedowania poczynań rządu, czyli krótko mówiąc sabotaż.
Do wyborów jesiennych zostało około pięć miesięcy i opozycja intensywnie kombinuje jak w nich zaistnieć.
PO próbuje wzmocnić szeregi poprzez wchłonięcie formacji nieperspektywicznej, za jaką uważa się dzisiaj Nowoczesną. PSL próbuje skupić wokół siebie niezadowolonych z obecnego rozdania. Wiosna postawiła na samodzielność, ale wyjaśnienia wymaga ustalenie jej donatora. Pojawia się też pytanie o jej przyszłość wobec niejasnej postawy Biedronia który niekoniecznie może zrezygnować z miejsca dla siebie w Brukseli. Przecież swój cel zrealizował. Ma w tym wprawę. Nie wiadomo co dalej z Kukiz;15. Nie wiadomo na czym będzie polegała samodzielność lewicy spod znaku SLD i okolic.
Czy z tego planktonu da się zmontować skuteczną przeciwwagę dla obecnej koalicji rządzącej?
Osobiście uważam taką sytuację za wysoce korzystną dla elektoratu PiS. Możliwość kontynuacji, a zwłaszcza uzyskanie większości konstytucyjnej samodzielnie, czy w koalicji, zmusi PiS do samookreślenia się.
Nadchodzącą kampanię wyborczą będę obserwował od tej strony.
Co PiS będzie robił żeby wygrać i w jakim stylu?
Wszystko zależy od tego co nowego zaoferuje ta koalicja wyborcom?
Czy wystarczy snucie opowieści, że trzeba jeszcze ciężej pracować?
Nie chcę być złośliwy, głupich robota lubi.
Rządzących rozlicza się z efektów ich pracy, a nie z tego jakim nakładem sił i środków do tego doszli. 
Rządzący mają przed sobą inny problem. To rozliczenie z obietnic składanych w minionej kampanii wyborczej w 2015 roku, a także w trakcie trwania kadencji. Ile jest świadomych zaniechań /działań pozornych/, ile spraw zawalonych wskutek nieudolności odpowiedzialnych, ile spraw zawieszonych wskutek nacisków, zwłaszcza zewnętrznych. 
O sukcesach piszą i będą pisać apologeci koalicji rządzącej. Nie będę ich wyręczał. Będę za to przypominał wszystko o czym rządzący chcą zapomnieć i chcą żeby wyborcy też zapomnieli.
Materiału nie powinno zabraknąć. Cztery lata to jednak dużo. Zwłaszcza w polityce wewnętrznej państwa.
Punktem wyjścia do takiej analizy powinna być odpowiedź na pytanie dlaczego PiS wygrał wybory w 2015 roku? Zarówno prezydenckie jak i parlamentarne.
Czy ciągle będziemy pod urokiem twierdzenia, że tak sprawnie przeprowadzono kampanie wyborcze, czy prawda jest bardziej złożona?
Poprawna odpowiedź na to pytanie jest jednocześnie odpowiedzią na szanse zwycięstwa w tegorocznych wyborach parlamentarnych.
Nie jest moim zadaniem rozliczanie rządzących. Jako wyborca chcę znać odpowiedzi na szczególnie trudne dla rządzących pytania.
Opozycji tym bardziej nie zostawię w spokoju. Szkodnictwo trzeba tępić w zarodku.  

stary.piernik