Walczyć o swoje, czy nadstawiać drugi policzek?

Jak długo można zaprzątać uwagę naszą i mediów jakąś osobą obleśną?
Może pora zdać sobie sprawę z tego jak dalece daliśmy się ubezwłasnowolnić? W końcu ta grupka grająca wszystkim na nosie to margines!  Dlaczego więc margines wyznacza granice tego co wolno, a czego nie wolno? Strach paraliżuje? Wierzący i praktykujący dali się sterroryzować w imię poprawności politycznej. 
Większej głupoty w życiu nie widziałem i nie słyszałem.
Moim zdaniem, jeśli człowiek zdecydował się na wyznawanie jakiegoś świata wartości powinien mieć w sobie odwagę do ich obrony, ponosząc wszystkie konsekwencje.
To nie może być postawa „nie rusz g…a. nie będzie śmierdziało”.
Każdy samodzielnie myślący ma pełną świadomość, że toczy się bezpardonowa walka z Kościołem  Katolickim i jego wyznawcami. Z tej drogi nie ma odwrotu. To jest walka o rząd dusz. Innowiercy, ateiści i wszelka inna swołocz wzięła sobie na cel tylko jedną religię zakładając, jak dotychczas słusznie, że nic im nie grozi. Żadna odpowiedzialność. prawna, ani tym bardziej użycie wobec nich przemocy.
Wierni nie mogą liczyć na wsparcie duchownych bo oni kierują się innymi kryteriami.
Sprawy zaszły za daleko. Teraz już nie wystarczy apelowanie i modlitwa. Potrzebne są czyny. Wspólnoty chrześcijańskie, poza Europą, muszą się zorganizować i bronić się wszelkimi dostępnymi sposobami. Inaczej zostaną wymordowani i w przyszłości może zwiększą szeregi błogosławionych i świętych Kościoła.
W Europie musi nastąpić zdecydowane egzekwowanie prawa.
Przynależność do wspólnoty religijnej i praktykowanie jest prawnie zagwarantowane. W obronie tych praktyk trzeba występować czynnie, a nie ograniczać się do biadolenia jaka to krzywda się nam dzieje.
Zgadzam się, że sytuacja jest trudna, bo prowokacje mają określony cel, ale prowokatorów zawsze można spacyfikować bez rozlewu krwi. Trzeba przezwyciężyć strach i reagować zdecydowanie na wszelkie przypadki profanacji i znieważania miejsc i obiektów kultu. Pora to zrozumieć i wdrożyć.
Islam, co do zasady, ma inne podejście. Niewierny do meczetu nie wejdzie. Nawet w celach wycieczkowych. Wiemy też jaki los spotyka tych którzy odważyli się sprofanować Koran.
Fanaberie o koegzystencji różnych religii, w tym o judeochrześcijaństwie,  trzeba między bajki włożyć.
Z tej mąki chleba na pewno nie będzie.
Dodam jeszcze coś. To co napisałem wyżej może mieć jedna wadę. Zbyt dużą rozbieżność między ilością wierzących i praktykujących. Nie chodzi tu bynajmniej o ilość uczestników niedzielnych i świątecznych nabożeństw.



stary.piernik