Sprawy około strajkowe zmierzają w przewidywalnym kierunku.

Najwyższy czas podejmować rozsądne decyzje w sytuacji konfliktu interesów.
Dzisiaj konflikt dotyczy interesów maturzystów i nauczycieli.
Nauczyciele mogą o swoje prawa walczyć przez cały rok, a maturzyści muszą przejść kolejne etapy w drodze do matury w ściśle wyznaczonych terminach. Część z nich /uczniów/, w kolejnym etapie będzie ubiegać się o prawo studiowania na wyższych uczelniach.
Uczniowie nie są w konflikcie z nauczycielami bo nic nauczycielom nie zabrali ani nie mają do zaoferowania. Jeśli ZNP zrobił z uczniów zakładników dla wyegzekwowania swych żądań od rządu to jedynym rozsądnym wyjściem jest prawne obejście blokady.
Dzisiaj wygląda na to, że nauczyciele zakiwali się. Może nie do końca chodzi o samych nauczycieli co o przywódców strajku.
Mamy tu do czynienia z ciągiem błędów.
Strajk jest bronią ostateczną. Powinien więc być przemyślany i organizacyjnie przygotowany. Organizatorzy zakładali, że pod groźbą strajku w newralgicznym dla funkcjonowania szkoły terminie, strajk szybko osiągnie zakładane cele, czyli podwyżki pensji, i szybko wygaśnie. Stało się inaczej. Przy okazji nauczyciele dowiedzieli się, że będą stratni finansowo, bo za czas strajku nie dostaną wynagrodzenia, a organizatorzy zapomnieli o utworzeniu funduszu strajkowego.
Dalej, nie wiadomo na jakiej podstawie, organizatorzy strajku uznali, że to oni będą dyktowali warunki rządowi. Stąd mrzonki o autonomii zawodu nauczycielskiego, o autonomii nauczycieli w zakresie tworzenia i realizacji programów nauczania. Rzeczywistość jest nieco inna. Obowiązuje nas porządek prawny i nie można dopuścić do anarchizacji państwa.
Nauczyciel ma umowę o pracę która zobowiązuje go do jej świadczenia na warunkach pracodawcy a nie odwrotnie.
Strajk nauczycieli zwrócił uwagę rodziców, a także opinii publicznej, na problemy oświaty które dotyczą nie tylko uposażenia nauczycieli. Te problemy nie pojawiły się dzisiaj, ale nie zostały dotychczas rozwiązane. Uznano więc, że jest okazja do ich przedyskutowania i podjęcia środków zaradczych. I tu kolejne zaskoczenie, związkowi nauczyciele nie są zainteresowani dyskusją w szerszym gronie nad problemami oświaty. Odmawiają udziału w piątkowym spotkaniu w ramach „okrągłego stołu”. Prezes ZNP Broniarz powiedział, że nie tak sobie to spotkanie wyobrażali. A jak?
Więc dyskusja o reformie oświaty będzie bez udziału nauczycieli, a przynajmniej ich części.
Reforma to przedsięwzięcie rozłożone w czasie. „Okrągły stół” nie rozwiąże żadnego problemu oświatowego i nie wygasi strajku. Wskaże tylko czym należy się zająć, może nawet bez wskazania kolejności.
Kilka dni wcześniej napisałem, że organizatorzy strajku przelicytowali. Kolejne dni potwierdzają, że mam rację. Teraz wypada poważnie zastanowić się jak wybrnąć z sytuacji? Sprawy finansowe to tylko jeden aspekt. Nastąpiła dezintegracja środowiska nauczycielskiego. Czy możliwa jest jego ponowna konsolidacja? Kto się podejmie roli mediatora? Jak będą w przyszłości wyglądały relacje między nauczycielami a uczniami, między nauczycielami a rodzicami uczniów? Jak skutecznie powstrzymać zapędy wszelkich rewanżystów?  

p.s. Jeżeli nauczyciele stanowią naszą elitę intelektualną to niech Bóg ma nas w swej opiece. 

stary.piernik