Debata i co z niej wynika?

Na podwórku krajowym trwa nawalanka. Konstruktywnej debaty ani widu ani słychu. Trwa przetarg nieograniczony kto więcej obieca wyborcom? 

O ile rządzący mogą w przyszłości zrealizować swoje obietnice, o tyle opozycja ciągle oferuje swoim wyborcom Inflanty.
Najpierw musi wygrać zdecydowanie przyszłe wybory, ale dla nich to drobiazg.
Same obietnice nic ich nie kosztują. Opozycja ma w tym wprawę. Obiecać i słowa nie dotrzymać, to ich zawołanie programowe, sprawdzone od lat.
Wszystko odbywa się zgodnie z planem. Już wczesną wiosną zapowiadano, że na jesieni nadejdzie fala strajków niezadowolonych grup zawodowych z nauczycielami i pielęgniarkami na czele. Trwa wyścig między żądaniami, a ofertami ich spełnienia. 

Ja tymczasem próbuję to zbilansować. Jakie obciążenia jest w stanie wytrzymać budżet? Nigdy nie będzie tak, że wszyscy będą zadowoleni. Dotychczas jest tak, że w pierwszej kolejności zaspokajane są żądania najgłośniej protestujących, a nie najbardziej poszkodowanych.

Z drugiej strony debata ogranicza się do wzajemnego licytowania się dwóch najpoważniejszych kandydatów do fotela prezydenta Warszawy. Wszystko inne stanowi tło. Przy okazji dowiadujemy się dziwnych rzeczy, jak choćby tego, że Kukiz’15 z Kukizem na czele, nie popiera swego kandydata Marka Jakubiaka na prezydenta Warszawy. http://kontrowersje.net/kukiz_nie_popiera_kukiza_palikot_palikota_giertych_giertycha_i_bosak_bosaka
Wraca więc dyskusja na temat roli jaką w bieżącej polityce odgrywają efemerydy w rodzaju formacji Kukiza, Nowoczesnej, czy wcześniejszych ruchów Palikota, Leppera, Giertycha i wielu innych. Czy wystarcza stwierdzenie, że są to hamulcowi przemian ustrojowych w III RP? Czy to coś znacznie więcej?

W debacie wyborczej chętnie mówi się o tym co proponuje zrobić dany kandydat, jeśli te wybory wygra. Pomija milczeniem skalę wygranej. W wielu przypadkach będzie tak, że wygrany kandydat nie będzie miał większości umożliwiającej realizację planów przedwyborczych. Wówczas łatwo się rozgrzeszyć, że ja chciałem tylko ta wstrętna opozycja mi nie pozwoliła.
O możliwościach finansowych można mówić dopiero gdy na stole będzie budżet na dany rok i plany wpływów i wydatków w perspektywie wieloletniej.

Jednak w debacie unika się tematów ważnych, ale niewygodnych politycznie. Do takich zaliczam tzw. dużą ustawę reprywatyzacyjną i stanowisko Polski wobec fali imigrantów z Azji i Afryki.

W sprawie ustawy reprywatyzacyjnej kandydat PiS Patryk Jaki nabiera wody w usta mimo, że był współautorem jej pierwszej redakcji. Daje tym do zrozumienia, że nie ma tu nic do powiedzenia, bo decyzje są podejmowane ponad jego głową.
Można się również zastanawiać co w tej sprawie ma do powiedzenia koalicja rządząca. Aktualnie temat zszedł do podziemia, co świadczy o tym, że trwają rozmowy zakulisowe, albo podjęto już ustalenia niekorzystne dla społeczeństwa polskiego. Pozostaje pytanie kiedy te informacje przedostaną się do wiadomości publicznej?

Innym problemem jest sprawa krajowego rynku pracy na którym od dłuższego czasu króluje informacja, że brakuje rąk do pracy. Mniej się mówi o tym jakich rąk brakuje? Fachowców, czy ludzi do przysłowiowej łopaty? Dzisiaj temat ustawiono w ten sposób, że rząd ulega naciskowi pracodawców którzy żądają sprowadzenia ludzi z Azji, czy Afryki, bądź z byłych republik radzieckich, widząc w tym antidotum na rozwiązanie problemów doraźnych. Natomiast nie spotkałem się z rzeczową debatą na temat wpływu takiego podejścia na nasz system emerytalny w perspektywie kolejnych dziesięcioleci. W czym problem? Polecam uważne wysłuchanie tego https://www.youtube.com/watch?time_continue=38&v=5XI0t8OoyKM

Te informacje już nie szokują. To nie tylko nasz problem. Różnica polega na tym, że my tej fali imigrantów jeszcze nie mamy u siebie. Tak naprawdę, nie wiemy oficjalnie ilu już do Polski wjechało. Legalnie i nielegalnie. Widzimy ich jednak codziennie na ulicach naszych miast. Jest ich zadziwiająco dużo. Znacznie więcej niż wynikałoby z deklaracji premiera, prezesa i wielu, wielu polityków. Wniosek z tego jest jeden. Jesteśmy wprowadzani w błąd. Pytanie, jaka jest cena tego kłamstwa?

Jedna z możliwych opcji jest zawarta w tym komentarzu internauty:

Komuniści wymyślili sobie wspaniały świat, gdzie nie będzie ras, a wszyscy ludzie będą braćmi - w tym celu należy przeprowadzić inżynierię społeczną wysokiego poziomu, wymieszać ludzi, by stworzyć tak zwanego człowieka negroidalnego - rzekomo przypominającego niewolnika egipskiego. W tym celu aktualnie zalewa się Europę sterowaną migracją i sączy do głowy kobiet propagandę, że modnie jest mieć chłopaka obcokrajowca. Jednak to tylko początek obłędu. Docelowo zakłada się zlikwidowanie wszystkich państw narodowych, odcięcie ludzi od tradycji i utworzenie gigantycznych bloków socjalistycznych sterowanych przez jeden rząd światowy. To jest ten tak zwany Nowy Porządek Świata, który aktualnie jest wprowadzany w życie.

Ja bym się z tego nie śmiał. Raczej zadam pytanie jakie mamy realne szanse żeby się obronić przed wdrożeniem tego modelu w Polsce?
Politykom nie wierzę od dawna. Oni mówią prawdę tylko wtedy, kiedy się pomylą albo przejęzyczą. To ich chleb powszedni. Wyjątków nie ma.  

stary.piernik