Houston, mamy problem. Znowu.

I to nie jeden. O to starają się politycy. Nie tylko polscy. Z tym, że są to problemy sprowokowane. Z jednej strony jest to nagonka na rząd V. Orbana który ma odmienne niż „oświecona Europa”, zdanie w sprawie nachodźców. Czas pokaże czy Brukseli uda się spacyfikować Węgrów. Tymczasem Junkers w swoim wczorajszym wystąpieniu dalej apeluje do Europy aby zgodziła się bezkrytycznie pokryć koszty finansowe braku odpowiedzialności politycznej jemu podobnych.
W Europie maleje entuzjazm dla przyjmowania pasożytów socjalnych z Azji i Afryki. Ci ludzie nie są zainteresowani podejmowaniem pracy zarobkowej, asymilacją w nowym dla siebie środowisku, ale usiłują zaprowadzać tu siłą własne porządki i własne obyczaje kulturowe. „Oświecona Europa” rżnie głupa i idzie w zaparte. Nachodźców trzeba przyjmować bez względu na ich postępowanie. Cynizm polega na odwoływaniu się do etyki chrześcijańskiej którą ta „oświecona Europa” zwalcza.
Oprócz Węgrów na cenzurowanym są Polacy, ale to nic nowego.
Formalnie tych nachodźcow w Polsce dalej nie chcemy, ale wiewiórki mają inne zdanie. Rząd MM ma inne priorytety. Ulega naciskom przedsiębiorców którzy narzekają na brak rąk do pracy i którym nie robi różnicy, czy będzie to Polak czy obcokrajowiec. W ten sposób w Polsce znajdą zatrudnienie Nepalczycy, Pakistańczycy i być może inne nacje. Limity zatrudnienia nie są znane. Czy jest to racjonalne rozwiązanie? Tego nie wiem i odpowiedzi pewnie nie doczekam, bo odpowiedź poznamy za wiele lat.
Na powrót do Polski naszych emigrantów zarobkowych raczej nie liczmy, bo państwo nie chce stworzyć dla nich odpowiednio atrakcyjnych zachęt. Podobnie nie da się rozwiązać problemu poprzez sprowadzenie ze zsyłki Polaków z terenów b. ZSRR. W tym obszarze indolencja kolejnych rządów III RP, na tle np. Niemiec, jest porażająca.

Nasze problemy dotyczą jednak innych obszarów.
Po wyborach parlamentarnych w 2015 roku usiłujemy odbudować struktury państwa które uległy degeneracji po roku 1989. Tak naprawdę ta degeneracja ma znacznie dłuższą historię, co nie zmienia wyniku końcowego.
Przez ostatnie miesiące absorbuje nas rozgrywka wewnątrz polskiego wymiaru sprawiedliwości. Mogę się założyć o duuużo, że większość Polaków nie orientuje się w szczegółach tej awantury, ale wie podświadomie co możemy stracić jeśli nie uda się go zreformować. W końcu sędziowie przez lata budowali swoją pozycję społeczną i materialną i nie zrezygnują dobrowolnie ze swoich zdobyczy, nie tylko socjalnych. Są ludźmi wykształconymi i wiedzą jak ogrywać „ciemnogród”. Ulica i zagranica to nie tylko slogan propagandowy.
Jasełka związane z wykonywaniem obowiązków I prezesa SN mogą wielu z nas denerwować, jednak gołym okiem widać, że uprzywilejowana kasta dmie w tą samą trąbę, obojętnie czy popiera totalną opozycję, czy jest akceptowana przez urzędującego prezydenta RP /vide wypowiedzi sędziów Iwulskiego, Gersdorf, Zdzienickiego, czy rzecznika prasowego SN/.

W dyskusji o Sądzie Najwyższym rzadko mówi się, że SN to budynek w Warszawie przy placu Krasińskich 2/4/6, ale przede wszystkim sędziowie pracujący w tym budynku. Nad prawidłowym funkcjonowaniem instytucji czuwają służby administracyjne. Te służby odpowiadają za zezwolenie na dostęp do budynku jego pracowników /przepustka/, wyznaczenie miejsca pracy /przysłowiowe biurko z niezbędnym wyposażeniem, dostęp do sieci informatycznej itd./. Z chwilą przejścia w stan spoczynku, pracownik-sędzia jest pozbawiany administracyjnie prawa wstępu na teren SN, z wszelkimi konsekwencjami. Egzekwowanie tego prawa powoduje, że b. I prezes sędzia Gerdorf do budynku SN może wejść tylko jako interesant, albo na konkretne zaproszenie.

Dlaczego tak się nie dzieje? Kto i dlaczego wprowadza nas w błąd?
A może jestem po prostu naiwny?
Ale jeśli mam rację, dlaczego nie mówi się o tym, że winni naruszania prawa powinni być pociągnięci do jakiejkolwiek odpowiedzialności?

Od dość dawna zastanawiam się gdzie tkwi błąd w moim rozumowaniu dotyczącym postępowania sędziów orzekających w procesach o przestępstwa, szczególnie kryminalne? W końcu każdy sędzia wyznaczony do prowadzenia konkretnej sprawy ma swego przełożonego w osobie prezesa sądu, czy to rejonowego, czy okręgowego, czy apelacyjnego. Nigdy nie słyszałem żeby taki prezes zareagował poważnie na wybryki różnych tulejów. Oznacza to, że prezes akceptuje, a szanse na dobrą zmianę są raczej iluzoryczne. Przynajmniej w tym pokoleniu.

System prawny i jego pochodne w III RP jest skonstruowany tak, że człowieka na konkretne stanowisko z wyboru można wybrać, czy powołać, ale odwołać już nie. Droga odwołania jest długa i kręta. W rezultacie sędzia ma status świętej krowy. Jest nieusuwalny i nietykalny. Za to zaszkodzić bezkarnie może każdemu, nawet państwu polskiemu.
Jest prawo które pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej lub karnej, ale problemy z egzekwowaniem tego prawa są niebotyczne. Widać to szczególnie teraz kiedy poszczególne przypadki naruszenia prawa, czy etyki zawodu są nagłaśniane medialnie, oczywiście w celach propagandowych. Zainteresowani nic sobie z tego nie robią.

A my, małe żuczki, mamy dosyć własnych problemów, do których dochodzą ciągle nowe. Jak nie RODO, to ACTA2 i tak w koło Macieju. Oczywiście wszystko to dla naszego dobra. Przecież inaczej być nie może.
Zamiast dyskutować o zagrożeniach wynikających z wprowadzenia ACTA2 trwają licytacje partyjne kto jak glosował i dlaczego tak, a nie inaczej. Słowem wariatkowo w pełni.
Wybrańcy narodu. Chyba na zasadzie selekcji negatywnej.

/Niepotrzebne skreślić/.

stary.piernik