W co gramy?

Gdzie jest błąd w twierdzeniu, że III RP jest nadal państwem mafijnym?
Jeżeli słucha się wypowiedzi ludzi pokrzywdzonych w różnych sprawach i w różnych miejscach Polski, ta opinia ma wszelkie znamiona prawdy obiektywnej. 

Przypomnę co rozumie się pod pojęciem „mafia”. Według „Słownika języka polskiego PWN” mafia to:

1. «organizacja przestępcza mająca powiązania z władzami i policją»

2. «grupa osób prowadzących wspólne interesy, nieprzebierających w środkach w realizowaniu swych zamierzeń».

Sytuacja się komplikuje gdy mafia odnosi się do struktur państwa, a jej członkami są wyłącznie ludzie z tych struktur /administracja państwowa i samorządowa, sądy, prokuratura, policja/.

Czy można mówić o mafii, gdy powiązania mają charakter nieformalny? Mafia nie ma statutu, nie jest nigdzie zarejestrowana, co najważniejsze jest strukturą ukrytą. Można się spierać czy ma swoje władze? Czy to coś zmienia? Według mnie nie.

Idąc tym tokiem rozumowania mogę stwierdzić, że z powiązaniami mafijnymi mamy do czynienia od góry do dołu struktur państwa. Zastrzegam, że ta opinia nie dotyczy struktur in gremio. To jest jak z łyżką dziegciu. Możemy sprzeczać się jedynie o nazewnictwo.
Działania podejmowane obecnie przez koalicję rządzącą nie przyniosą natychmiastowych efektów, ale od czegoś trzeba zacząć. Tym bardziej, że kolejne dni przynoszą nowe przykłady bezprawia w majestacie prawa.

Jakie warunki muszą być spełnione żeby powstały układy mafijne?
Pierwszym i zasadniczym jest brak skutecznej kontroli wewnątrz administracji, sądów, prokuratury i policji. Kontrola nie może być tylko formalna, zadekretowana odpowiednimi przepisami.  To mamy zapisane w ustawodawstwie, ale niewiele z tego wynika.  
Cechą mafii jest jej wzajemne przenikanie w poszczególnych obszarach państwa. 

Urzędnik praktycznie nie odpowiada za podejmowane decyzje. Zawsze potrafi znaleźć wytłumaczenie, że działał w dobrej wierze i w zgodzie z obowiązującymi przepisami. Jego pracę oceniają jedynie przełożeni. Urzędnik ma władzę nad resztą społeczeństwa, czyli petentów.  Ma do dyspozycji nie tylko prawo, ale też jego interpretację, często własną.  W tzw. Polsce powiatowej jest w uprzywilejowanej sytuacji bo ma zagwarantowaną stałą pracę i uposażenie niezależne od podaży i popytu na rynku pracy. Warunek jest jeden, musi mieścić się w układach lokalnych. To wynika z mądrości ludowej „chcesz żyć, daj żyć innym”.
Każdy przypadek niesubordynacji jest bezwzględnie karany /skreślona premia, przesunięcie na gorsze stanowisko, zwolnienie z pracy, nawet w trybie dyscyplinarnym (wilczy bilet)/. 
Kogo stać na walkę o swoje? 
Policjant może reagować na naruszenie prawa, ale nie musi. Nie bez powodu policja ma być wyposażona w indywidualne kamery do nagrywania obrazu i dźwięku przy interwencjach.  Pozostają jeszcze policjanci pracujący za biurkiem.
Podobnie sprawa wygląda w sądach i prokuraturze. Ciągle słyszymy o przypadkach odmowy postawienia zarzutów, umarzania spraw w których dowody winy są bezsporne itd. Obrazu dopełniają przypadki jawnego naruszania prawa przez sędziów, notariuszy itd.

Mafia doprowadziła do tego, że zamiast trójpodziału władzy doszło do powstania państw w państwie. Sądownictwo ma za nic stanowione prawo, bo liczy się interpretacja tego prawa przez sędziego. Sędziowie nie przestrzegają obowiązujących procedur, które nakazują rozstrzyganie wątpliwości prawnych na poziomie krajowym, a dopiero później odwoływanie się do struktur międzynarodowych. Ci sami sędziowie zapominają, że wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej, i nie jest to prywatny pogląd sędziego.
Reforma sądownictwa ma doprowadzić do sytuacji w której sędzia będzie podlegał ocenie swego postępowania poza salą sądową. Dzisiaj chroni go immunitet. Opinię publiczną bulwersują kolejne ujawniane przypadki przestępstw mafii w togach. Bulwersują nie tyle przestępstwa ile bezkarność ich sprawców.  O winie  decydują koledzy po fachu.
Zawody prawnicze są zawodami zaufania publicznego. To teoria. Jaka jest praktyka, każdy ma swoją wiedzę na ten temat. Dzisiaj tego zaufania brakuje. Pojawia się za to pytanie ile czasu zajmie odzyskiwanie zaufania społecznego? Czy jest to w ogóle możliwe?

Jaki jest cel mafii? Trzeba mówić o celu stałym jakim jest utrzymanie status quo i celach doraźnych, wynikających z bieżącej sytuacji społeczno-politycznej.

W najbliższej perspektywie mamy wybory samorządowe. Równolegle trwa porządkowanie sytuacji w wymiarze sprawiedliwości. Pozornie te dwa zadania nie mają ze sobą związku. Jednak pozory mylą.
O możliwych zagrożeniach mówili dzisiaj /23 sierpnia/ goście programu B. Wildsteina
„O co chodzi?” w TVP Info. https://www.tvp.info/38353777/23082018-1732 
Tych rozważań nie wolno lekceważyć.
Hasło totalnej opozycji „ulica i zagranica” jest konsekwentnie realizowane i wszystkie warianty muszą być traktowane poważnie. Ten „serial” trwa już dość długo i nasze zadanie polega na tym, żeby zachować czujność i nie dać się uśpić.

Osobiście ubolewam nad tym, że państwo zachowuje się w tej grze zbyt kunktatorsko. Stawka jest wysoka. To fakt. Gra idzie o wszystko.  Jak zdamy ten egzamin jako Polacy? Jak dalece pozwolimy bezkarnie ingerować zagranicy w nasze życie wewnętrzne?
Państwo można łatwo zdestabilizować. Dowodzi tego przykład Turcji.

To jest cel totalnej opozycji. 

stary.piernik