Obiecanki cacanki …

Pora więc odpowiedzieć na pytanie kto z nami gra, czy raczej pogrywa?

Poważne państwo prowadzi poważną politykę i jest poważnie traktowane przez społeczeństwo /sprawy wewnętrzne/ i przez kraje ościenne / sprawy zagraniczne/.
Czy te warunki spełnia III RP? Kto zna odpowiedź?

Poważne państwo jest poważane przez swoich obywateli którzy stosują się do prawa które obowiązuje w państwie. Poważne państwo zachowuje się poważnie względem swych obywateli. Co to znaczy? Między innymi to, że prawo jest stabilne, nie działa wstecz, a wszelkie zmiany są wprowadzane w sposób jasny i zrozumiały, bez żadnych kruczków prawnych. 

W relacjach międzypaństwowych poważne państwo egzekwuje należne mu poszanowanie i stosowanie wobec niego prawa zgodnie z jego literą, a nie doraźną interpretacją. Chroni swoich obywateli i zapewnia niezbędną pomoc prawną zamieszkałym poza jego granicami.

To są pobożne życzenia. Jakie są na dzisiaj realia? 

Na poziomie spraw wewnętrznych powiedziano już tyle, że trudno o coś nowego. Przebija jedno, do przyzwoitości daleka droga. Króluje gra pozorów.

Od blisko 30 lat wmawia się nam, że w Polsce mamy nowy porządek prawny. Mniej mówi się o tym, że ludzie są ci sami.  Tyle, że starsi. W wiek dorosły wchodzi nowe pokolenie, ale starsi dbają żeby stare nawyki nie wyszły z użycia. Tego nowego porządku  nie da się zadekretować.

W urzędach się nie pracuje tylko urzęduje. Bezrobocia podobno już nie ma, a wokół brakuje rąk do pracy. Wszędzie słychać narzekania na niskie zarobki i postępująca drożyznę. Nikomu nic się nie opłaca. 
Każdy kolejny dzień przynosi nowe wieści, a te nie napawają optymizmem.

Za to ciągle słychać zgraną nutę. Wszystkiemu winna komuna.
Coś tu jest nie tak. Mamy za sobą prawie 30 lat nowej rzeczywistości. Polska liczy około 37-38 mln ludności. Za chlebem wyemigrowało  średnio 3 miliony. Polonia liczy podobno około 20 milionów. Jest nas dużo, ale nic z tego nie wynika. Poza jednym. Jesteśmy skłóceni ze sobą. Od lat. Kłócimy się o wszystko, a szans na znalezienie wspólnego języka ani widu, ani słychu. Wszyscy mówią ale nikt nie słucha.

Polska jest wspólnotą narodową, a jednak komuś udaje się od lat tak mieszać w tej wspólnocie, że nie potrafimy zadbać o swoje.  Wielu, moim zdaniem słusznie, twierdzi że to nie przypadek.

W obiegu medialnym jest wiele pojęć które, nie wiem na jakiej podstawie, są dezawuowane. Za takie uważam „agenturę wpływu” i „V kolumnę”.  Tak naprawdę ich synonimem jest wojna hybrydowa.

W polityce międzynarodowej Polska ma niewiele do powiedzenia. To jest fakt którego nie zmienia medialne pompowanie wybranych tematów lub ich przemilczanie. Przykładem z ostatnich miesięcy jest konferencja w Marakeszu http://www.polishclub.org/2018/06/28/ukrywana-deklaracja-z-marrakeszu-premier-morawiecki-jak-lech-walesa-jest-przeciw-a-nawet-za-migracja/ .  Tak się „złożyło”, że niewiele można na ten temat przeczytać, czy usłyszeć w mediach polskojęzycznych. Tymczasem sytuacja przypomina czasy komuny gdy co innego się mówiło, co innego robiło, a co innego myślało. Oficjalnie jesteśmy przeciwni przyjmowaniu nachodźców, a jednocześnie premier podpisuje się bezwarunkowo pod dokumentami które temu przeczą. Opinia publiczna nie jest o tym informowana, podobnie jak o ustaleniach dotyczących mienia pożydowskiego w Polsce. W zamian mamy międlenie tematów które nie wnoszą nic do naszej wiedzy o otaczającej rzeczywistości. Zresztą te tematy pokazują w sposób bezdyskusyjny, że Polskę można lekceważyć i prawo międzynarodowe traktować wobec niej instrumentalnie. Przykładem może być afera w Puszczy Białowieskiej /kornik drukarz/, czy trwający serial związany z reformą polskiego wymiaru sprawiedliwości.

Przed nami cykl wyborów które zapoczątkują jesienne wybory samorządowe, w dalszej kolejności parlamentarne. Zamiast merytorycznej dyskusji o problemach społeczności lokalnych rozwija się festiwal obiecywania gruszek na wierzbie. Czemu to ma służyć? Znowu, od lat narzekamy na niską frekwencję we wszelkich wyborach. Jednocześnie nie robi się nic poza apelami, żeby zmienić ten stan rzeczy. Dlaczego? Może rację mają ci którzy uważają, że przy niskiej frekwencji wynik wyborów jest łatwy do przewidzenia. Zwiększona frekwencja zwiększa niewiadomą co do wyniku końcowego, a to zawsze jest komuś nie na rękę. Nie sądzę, że to sprawa marginalna, do załatwienia na święty nigdy. Dzisiaj obciąża rządzących którzy mają wszelkie środki ku temu żeby to zmienić czyli doprowadzić do większej aktywizacji społeczeństwa.

Co do polskiej polityki zagranicznej to warto zwrócić uwagę, że króluje tu od lat infantylizm sprowadzający się do tego, że wszyscy tzn. cały świat nas lubi i zawsze będzie szedł nam na rękę. Bzdura. Raczej nikt nas nie lubi, chyba, że ma w tym jakiś doraźny interes.
Z jednej strony mamy Federację Rosyjską która nas ostentacyjnie lekceważy w myśl odwiecznego ich sloganu „kurica nie ptica, Polsza nie zagranica”.  Pomiędzy tym są Niemcy którzy właśnie co innego mówią, co innego robią, a co innego myślą. Oficjalnie są nastawieni do nas pozytywnie. Sporo inwestują w Polsce, bo to im się z różnych powodów opłaca. Jednocześnie, wszystkimi dostępnymi sposobami starają się odzyskać to co utracili w wyniku przegranej wojny. Temu celowi służy RAŚ, działalność ziomkostw, związku wypędzonych, Powiernictwa Pruskiego itd. Natomiast Niemcy konsekwentnie odmawiają nam prawa do reparacji wojennych twierdząc, że roszczenia uległy przedawnieniu. Wedle jakiego prawa?
Po stronie polskiej, poza żałosnym pojękiwaniem właściwie nic.
Polacy w Niemczech nie są traktowani jako mniejszość narodowa i tym samym nie mają należnych jej praw.  Mało tego, wobec Polaków mieszkających w Niemczech stosowane są przepisy z okresu III Rzeszy! Z upływem lat Niemcy nabierają pewności siebie  twierdząc, że nie mogą być w nieskończoność piętnowani za zbrodnie wojenne.
W tej grupie zachowań wobec Polski można umieścić również Francję. Tzw. stara Europa traktuje Polskę i kraje Europy Środkowo-Wschodniej  jako społeczeństwa drugiej kategorii, jako rynki zbytu i rezerwuar taniej siły roboczej. Byle bubek mający paszport dowolnego kraju starej Unii uważa się za uprawnionego do ustawicznego pouczania nas w dowolnym temacie. Kolejne rządy III RP nie potrafią zareagować stosownie do sytuacji wynikającej ze stanu prawnego odnoszącego się do relacji między Polską a UE. Nie wystarcza opowiadanie, że racja jest po naszej stronie. To my wiemy i wie o tym banda urzędników unijnych pokroju Junkersa.  

Tematem samym w sobie są nasze relacje z USA. Na tym przykładzie jaskrawo widać jak jesteśmy traktowani. Trump który bardziej jest biznesmenem niż politykiem definiuje to wyraźnie. Co innego gładkie słówka wygłaszane w świetle jupiterów i kamer, a co innego rozmowy biznesowe. Dzisiaj urzędnicy prezydenta Dudy usiłują nam wmówić jakie to szczęście spotkało Polskę, że Trump poświęci swój cenny czas na spotkanie z prezydentem Dudą. Proza życia jest taka, że Trump szuka rynków zbytu dla amerykańskiego gazu.
Innym problemem jest obecność wojsk USA w Europie. Dlaczego tylko Polska ma za to płacić Amerykanom? Czy ich obecność w Polsce leży wyłącznie w naszym interesie? Czy to Polska prowadzi politykę wielkomocarstwową? Jakim przyjacielem Polski są USA skoro rozpatrujemy jako realną możliwość pozostawienia nas samym sobie, gdyby kolidowało to z interesem geostrategicznym USA? Chodzi o rozgrywkę USA-Chiny-Federacja Rosyjska.  USA od lat jako nierozwiązywalną traktują sprawę wiz wjazdowych do USA. Jakoś nikomu nie przychodzi do głowy, że zamiast biadolenia trzeba wprowadzić również odpłatne wizy wjazdowe dla obywateli USA i będziemy kwita. Proste?

Biznesowe podejście Trumpa do polityki zadecydowało o podpisaniu przez niego ACT 447 mimo protestów Polonii Amerykańskiej.  Żydzi są mu bliżsi niż Polacy. To też jest prawda której nie muszę udowadniać.  

stary.piernik