Sport to zdrowie?

Moja dewiza od lat brzmi: „przez sport do kalectwa”.

Chodzi oczywiście o sport wyczynowy. A jak sport wyczynowy to doping.
Kto jeszcze pamięta o olimpijskiej maksymie: „citius, altius, fortius”? Ale nie za wszelką cenę!

Tymczasem dążenie do tego żeby być najlepszym z najlepszych przysłania zdrowy rozsądek. Już nie wystarczają witaminy i odżywki. Sami zawodnicy, albo ich trenerzy podsuwają coraz to nowe preparaty, które służą wyżyłowaniu osiąganych wyników. Trwa nieustanna rywalizacja między przemysłem farmaceutycznym, który opracowuje coraz wymyślniejsze środki dopingujące organizm, a po drugiej stronie są organizacje które starają się upublicznić każdy przypadek stosowania dopingu.

Tu i tu są ludzie i pomiędzy stronami rywalizacji są też ludzie, działacze i naganiacze.
To sprzyja korupcji. Gra idzie o bardzo duże pieniądze i trudno oprzeć się pokusie.

Bliższe prawdy jest stwierdzenie, że w sporcie wyczynowym biorą wszyscy. Różnica polega na tym, że nie wszystkich złapano za rękę, a poza tym w tym „wyścigu” czołówkę „czystych” stanowią ci którzy biorą środki które nie trafiły jeszcze na listę niedozwolonych.

Przypadek ciężarowca T. Zielińskiego nie jest odosobniony. Zasada jest prosta: nie dać się złapać; jak cię złapią za rękę, mów, że to nie twoja.

Gdyby swoją ocenę opierać na relacji poszkodowanego, można odnieść wrażenie, że spotkała go niezasłużona krzywda. Taka też była moja pierwsza reakcja. 

Ale nie wszyscy mają podobne zdanie. Czytam ten tekst i komentarze pod nim http://www.rp.pl/Opinie/160809265-Zukowski-Na-szczescie-Zielinski-wpadl.html  i okazuje się, że nie wszystko jest takie jasne i klarowne. Pozostaje czekać na dalszy rozwój wydarzeń. 

Na oczyszczenie z zarzutów jest jednak niewielka szansa, a właściwie żadna. 

stary.piernik