Komu potrzebny strajk nauczycieli?

Nauczyciel powinien zarabiać więcej. Zgoda. Tylko pytanie dlaczego? Dlatego że jest nauczycielem?
W innych zawodach o wysokości zarobków decydują wyniki uzyskiwane w pracy. W końcu płaci się za świadczoną pracę, a nie za obecność w miejscu pracy. Dlaczego w zawodzie nauczycielskim ma być inaczej? Pytań dlaczego jest znacznie więcej.
 
Perspektywa strajku nauczycieli, w dodatku w okresie egzaminów wszelakich, przysłania zdrowy rozsądek. Pole manewru jest niewielkie, a może nawet żadne. Nauczyciele nie odwołają strajku bo nie mają w tym żadnego interesu. Problem polega na tym ilu nauczycieli będzie łamistrajkami? Nauczyciele też mają dzieci w wieku szkolnym i też w tym względzie będą poszkodowani.
Ten planowany strajk ma wydźwięk polityczny, co do tego nie mam cienia wątpliwości. Jeżeli zostaną spełnione postulaty strajkujących, zostanie tylko odsunięty termin kolejnego strajku.
Dezorganizacja sezonu egzaminów jest dla rządu nieopłacalna więc ostatecznie podwyżki dla nauczycieli będą chociaż w budżecie nie ma pieniędzy. To żaden problem, bo na inne ważne cele też ich nie ma. Teraz politycznie rząd nic nie zyska.
Po co więc to przeciąganie liny? Minister A. Zalewska nie jest podporą tego rządu j jeśli jej się uda, w maju wyląduje w Brukseli. To jednak nie rozwiąże problemu nauczycieli.
 
Przed wyborami parlamentarnymi rząd nie podejmie żadnych działań rewolucyjnych dla unormowania sytuacji w tym zawodzie. Może to nastąpić po jesiennych wyborach. Co należałoby wówczas zrobić? Dokonać poważnej rewolucji, zmienić zasady funkcjonowania i wynagradzania zawodu nauczyciela. Chętnych do pracy w tym zawodzie nie zabraknie. Na prestiż w zawodzie pracuje się latami, a stracić można go jednym głupim ruchem.
 
Przypuszczam, że ministerstwo ma pełny przegląd zasad funkcjonowania i wynagradzania nauczycieli w różnych krajach. Trzeba skorzystać z najlepszych doświadczeń.
Co, moim zdaniem, należałoby wziąć pod rozwagę? Zmienić reguły gry, poczynając od likwidacji „Karty nauczyciela”. Po pierwsze, zmienić zasadę wynagradzania za świadczoną pracę.
Posłuchać co mają do powiedzenia sami nauczyciele. Ograniczyć prawo do urlopu do tego co gwarantuje kodeks pracy. Premiować nauczycieli za aktywność zawodową, czyli za osiągnięcia uczniów, nie tylko oceny z przedmiotów nauczanych, ale za wyniki w olimpiadach przedmiotowych, wyniki w sporcie, ilości uczniów kontynuujących naukę po skończeniu tej szkoły itd.
Tego nie da się zrobić z dnia na dzień. Trzeba więc ustalić okres przejściowy np. 5 lat.
 
Ilość problemów do rozwiązania jest spora. Są one różne dla różnych szkół i uzależnione od lokalizacji szkół. Jednym z kryteriów powinna być liczebność uczniów w klasie. Powinny być sprecyzowane relacje rodzice-szkoła.
W konkretnej, dzisiejszej, sytuacji można się zastanawiać dlaczego minister Zalewska nie ma realnego wsparcia premiera ani zaplecza politycznego? Spisano ją na straty? W końcu problem z nauczycielami nie powstał dzisiaj. Nie powstał też za obecnych rządów. 

stary.piernik