Coście zrobili z naszą Polską?

To pytanie powinno padać zewsząd w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Jednak nie usłyszałem go ani razu. Zamiast tego płynąca zewsząd martyrologia i bieżączka od której zbiera się na nudności. Przerywnikiem są nieustanne awantury między totalną opozycją a koalicją rządzącą.

Od wprowadzenia stanu wojennego minęło 36 lat, od OS 28 lat. Okazuje się, że to za mało żeby sprawców osądzić i ukarać. W dodatku są rozbieżności w ocenie kto i za co ma odpowiadać. Miesza się to z odpowiedzialnością za wydarzenia na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku.

Zamiast tego są próby wprowadzenia odpowiedzialności zbiorowej. Ba, nie ma do dzisiaj wyczerpującego opracowania historycznego tego okresu. Jedynym usprawiedliwieniem jest to, że historycznie to za mało odległy czas.

Jeżeli ktoś mówi, że to skutek zmowy magdalenkowej, to zaraz słychać chóralne, że to nieprawda, że to kłamstwo ba, nawet potwarz. Tylko kto to mówi? Najczęściej ci którzy na tym najwięcej skorzystali. Kim oni są? Zbiegiem okoliczności to ludzie bliscy SB czy służbom wojskowym, czyli TW, KO, czy też z racji swej ważności jako źródła informacji, wyjęci z ewidencji służb. Chodziło o to, żeby nie było dowodów ich współpracy ze służbami. Ale to dzisiaj nie przeszkadza żeby ich szantażować niechlubną przeszłością i w ten sposób wpływać na politykę bieżącą.

Z zażenowaniem patrzę jak niektórzy z tego „etosu” do perfekcji opanowali relatywizację swych dawnych zachowań. To przeniosło się na współczesność. Wystarczy przypomnieć zachowanie I prezesa SN. Poczesne miejsce zajmuje tu również niejaki Boni TW Znak.
O co chodzi? Przecież nic się nie stało! On tylko się wówczas bał.

Inną kategorię stanowią „farbowane lisy” w rodzaju obecnego posła PO Marcina Święcickiego. https://pl.wikipedia.org/wiki/Marcin_Święcicki który zawsze w porę wyczuwał koniunkturę i potrafił ustawić się na fali. Dzisiaj pełno go w mediach, a wykonuje tylko jedno zadanie. Zawsze relatywizuje winy PO i aparatczyków nieboszczki PZPR. To taki wańka-wstańka III RP.
Na jego pocieszenie, nie jest osamotniony. Ma zmienników w osobach Szejnfelda, Halickiego i … niestety, młodszego pokolenia, czyli różnych Szczerbów, Grabców, czy Tomczyków.

W debacie publicznej pojawia się nowy trend. To bezradność, a raczej bezsilność. Dostrzegamy wiele zjawisk politycznych i społecznych, przewidujemy możliwe skutki i … na tym koniec. Trzeba też wyraźnie stwierdzić, że obraz ten wzmacnia nieporadność kolejnych rządów III RP. Co stoi na przeszkodzie żeby osoby reprezentujące Polskę wobec zagranicy mówiły otwarcie jak jest? To co mówią Polakom powinni mówić zagranicy i to w języku dla nich zrozumiałym. My wiemy jak jest. Zdajemy sobie sprawę, że ośrodki decyzyjne są poza nami. Co nam pozostaje?

Problem jest pogłębiony przez zły przekaz medialny. Kto rozsądny wierzy w 50% poparcie dla obecnej koalicji rządzącej? Ten wynik mogą zweryfikować jedynie wybory. Poparcie wygenerowane przez jakąś niszową firmę która raz jest wiarygodna, kiedy indziej znowu nie.
Z czego ono ma wynikać? Co takiego szczególnego się stało? Komu tego poparcia społecznego nagle zabrakło? Dlaczego w panującym zamieszaniu utrzymuje się ciągle wysokie poparcie dla Nowoczesnej? A po okresie niebytu wraca do polityki i na salony lewica? Tak bardzo społeczeństwo popiera ekstrawagancję, szczególnie polityczną? 

No i „odwieczne pytanie „w co gra Kukiz”? Tu akurat sytuacja się klaruje. Jest kwestią czasu, kiedy muzyk zostanie sam.  

To wszystko razem ma cechy manipulacji na którą zdecydowanie nie zgadzam się.

Wielokrotnie pisałem, że ta koalicja sprawuje władzę poprzez ustawiczne generowanie kryzysów. Tylko na jak długo ich starczy? Skończył się temat związany z Trybunałem Konstytucyjnym, dobiega końca porządkowanie sądownictwa. Pozostaje jednak pytanie jak to przełoży się na odbiór społeczny? Krótko mówiąc, co społeczeństwo będzie z tego miało? Póki co sądy robią co mogą żeby uzasadnić potrzebę sprowadzenia ich na ziemię. Im większy wrzask ze strony sędziów i ich popleczników, tym większa pewność, że kierunek podejmowanych działań jest właściwy. 

Opozycja, jak sama nazwa wskazuje, to mniejszość. Nie może być tak, że w państwie demokratycznym mniejszość dyktuje warunki większości. Czas najwyższy przyjąć to do wiadomości i stosowania.

Efektów nie będzie natychmiast. Z tego wynika prosty wniosek, że znowu trzeba coś rzucić mediom na żer. Wszystko szłoby w miarę dobrze gdyby nie naciski.

Rząd zapowiadał repolonizację mediów, ale temat został wyciszony. Dlaczego?

Jak w praktyce wygląda nasza suwerenność, skoro decyzja KRRiT o nałożeniu kary finansowej na TVN napotyka na interwencję Departamentu Stanu? Inna sprawa, to kto pisał uzasadnienie do tej kary? Pomijam fakt, że na te wypociny zużyto rok! Z drugiej strony, świat się nie zawali jeśli KRRiT wycofa się z nałożenia kary, ale stacje które mają problem z obiektywnym przekazywaniem faktów powinny być systematycznie nękane kontrolami, a reszta należy do odbiorców mediów.

Naszą przyszłość opieramy dzisiaj na współpracy gospodarczej i militarnej z USA, a tymczasem wartość oferowanego systemu „Patriot” skoczyła z 10,5 mld złotych na 10,5 mld USD!!! To miał być element systemu obrony, a nie system zastępujący obronę! Te pieniądze trzeba wypracować, a nie wydrukować! Ale prawda może być też inna. Proponuję przypomnieć sobie ile kosztowały nas F-16? Ile tych zestawów „Patriotów” chcemy mieć? Jak złożona jest technika ich wykonania i działania?

Interwencji ze strony USA jest więcej. Są jawne i są ukryte, o których nasze media milczą. Dlaczego na przykład niebezpieczna dla nas ma być współpraca gospodarcza z Chinami które są gotowe współfinansować nasze sztandarowe inwestycje infrastrukturalne? USA ich nie zastąpią, bo Trump w lipcu w Warszawie wyraźnie powiedział, że za darmo, ani na piękne oczy nic nie da. Może sprzedać, ale za korzystną dla USA cenę.

Od dawna jesteśmy jako państwo i społeczeństwo terroryzowani przez zachodnie media i również niestety rządy, z KE na czele. We własnym i suwerennym kraju nic nam nie wolno, zwłaszcza w zgodzie z obowiązującym nas porządkiem prawnym.

Nie wolno uporządkować sądownictwa, chociaż gwarantuje to prawo unijne. Nie wolno sprzeciwiać się przymusowej relokacji uchodźców socjalnych z Azji i Afryki, bo będą za to kary finansowe. Nie wolno odstąpić od prawie uzgodnionego kontraktu na „Caracale” bo się Francuzi na nas obrażą. Nie ma znaczenia, że Francuzom ten śmigłowiec nie wyszedł. Chcieli się, mimo wszystko, „podzielić” z nami swym bublem.

Francuzi uważają, że nam nie wolno znacznie więcej. Polakom nie wolno osiągać sukcesów gospodarczych, bo to należy się im.

Francuzi mają od lat swoje problemy wewnętrzne z którymi nie potrafią sobie poradzić, ale nie szczędzą swej energii na instruowanie nas co nam wolno. Nie robią tego samodzielnie, ale idą ręka w rękę z Niemcami którzy mają swoje do ugrania i oczywiście też mają problemy z praworządnością na własnym podwórku.

W ostatnim czasie wróciła sprawa reparacji wojennych za straty poniesione przez Polskę wskutek działań wojennych wywołanych przez III Rzeszę Niemiecką. Mamy do czynienia z nietypową sytuacją, bo mimo upływu ponad 70 lat od zakończenia II wojny światowej nie zawarto traktatu pokojowego z Niemcami, a tym samym nie dokonano rozliczenia Niemiec za szkody wyrządzone innym działaniami wojennymi. Ta sytuacja powoduje że Niemcy uznaniowo traktują sprawę odszkodowań i w odniesieniu do Polski próbują twierdzić, że roszczenia uległy przedawnieniu, albo zostały już uregulowane. Nie ma to pokrycia w dowodach rzeczowych i być może Polska zdecyduje się formalnie wystąpić z roszczeniami wobec Niemiec. Nie można na tym budować przyszłości Polski, bo procesy sądowe, zwłaszcza w tak złożonych sprawach trwają latami i ostateczny wynik jest rudny do przewidzenia.

Przy okazji pojawia się pytanie: jak długo chcemy rozmawiać z KE w pozycji na kolanach?
To pozycja nienaturalna dla zdrowego i myślącego człowieka.

Do UE przystępowaliśmy na określonych warunkach, z których najważniejszy to ten, że każdy z jej członków ma te same prawa i obowiązki. Skoro tak, to niedopuszczalne jest żeby ustawicznie pohukiwali na nas urzędnicy unijni, którzy uzurpują sobie nadmiar praw, nie mając do tego umocowania. Kto ich wybrał? Chcą w ten sposób odwrócić uwagę od problemów nękających UE od wewnątrz?

Nasz rząd i prezydent ustawicznie przypominają nam, że jesteśmy wolnym i suwerennym państwem. Skoro tak, to trzeba postępować jak na wolne i suwerenne państwo przystało. Tymczasem ciągle się tłumaczymy i kajamy, a autentyczne naruszanie prawa w Niemczech, czy we Francji nie zasługuje na potępienie ze strony urzędników w Brukseli.

Mamy nowego premiera i stary rząd. Co  z tego wynika dla nas, dla społeczeństwa? Zaryzykuję stwierdzenie, że póki co nic. Za mało danych. Czekam na konkrety. Po pobycie premiera w Brukseli okazało się, że premier miał okazję zaprezentować się, ale póki co nie był w stanie wpłynąć na zmianę stanowiska wobec spraw polskich ani Francji, ani tym bardziej Niemiec. Nie jestem zaskoczony, nie oczekuję cudów. Nie zastąpi też tego tajemniczość wydarzeń które rzekomo czekają nas w najbliższej, nieokreślonej przyszłości.
Bać się, czy ufać? Komu?

Chyba nie politykom. Ciągle karmieni jesteśmy ogólnikowymi informacjami, że prezydent i rząd, z premierem na czele, gdzieś jeżdżą, z kim rozmawiają, ale nie jesteśmy informowani o ustaleniach z tych spotkań. Jeśli dotyczą spraw prywatnych, to faktycznie nie musimy wiedzieć nic ponadto o czym zechcą nas poinformować, ale jeżeli dotyczy to spraw dotyczących państwa polskiego, to tu na prywatę miejsca nie ma.

p.s. Tymczasem prezydent, tradycyjnie, zapalił w Pałacu Prezydenckim świece chanukowe.
Tradycja to tradycja. Tylko czyja? Na pewno nie chrześcijańska. 

stary.piernik