Wszyscy czekają, ale każdy na co innego

Czy coś się zmieniło, a jeśli tak to co?

Trudne pytanie, ale warto je postawić.

Mamy za sobą dwa lata prezydentury PAD i ponad półtora roku rządów „dobrej zmiany”. Zapomniałbym jeszcze o totalnej opozycji. To też jest „dorobek” omawianego okresu.

Nie mam zamiaru zajmować się dzieleniem włosa na czworo. Zmierzamy ku lepszemu i nie jest to tylko efektem realizacji hasła „wystarczy nie kraść”. Tak samo jak pozbawione sensu jest dywagowanie czy PiS to prawica, czy jakaś mutacja socjalizmu, czy jeszcze coś innego.

Skupmy się raczej na ocenie dokonań. Tu mamy zasadniczą zmianę polegającą na tym, że obecna ekipa rządząca ma pomysły, które stara się realizować i jak na razie jej się udaje. Zadanie wbrew pozorom dość trudne, bo opozycja odmawia jakiejkolwiek współpracy, wszak sama nazwała się opozycją totalną, co wyklucza ją jako opozycję konstruktywną.

Można też zastanawiać się jak dalece sytuacja na zewnątrz Polski umożliwia realizację planów dobrej zmiany. Warto też pamiętać o powiedzeniu Macrona „wy macie rację, ale my mamy pieniądze”. Złośliwie powiem, że Macron nie wie o czym mówi. Na normalnie funkcjonującym wolnym rynku Francja ze swoim zadłużeniem powinna dawno stać się bankrutem. Tymczasem EBC co roku dodrukowuje miliardy euro dla ratowania gospodarek Francji, Włoch, czy Grecji. Dzieje się to z oczywistą szkodą dla pozostałych członków nie tylko strefy euro.

Polska przyjęła inną metodę poprawy kondycji naszej gospodarki. Wszelkimi dostępnymi środkami stara się ograniczyć niekontrolowany wypływ pieniądza spowodowany np. karuzelami VAT-owskimi. Efekty są wręcz rewelacyjne. Po latach dziadostwa okazało się, że można realizować budżet i uzyskiwać jego nadwyżkę. Tym samym można realizować zamierzone wydatki.

Można się zastanawiać, czy poprzednicy to ludzie bez wyobraźni, czy totalne głąby? Słuchając dzisiaj buńczucznych wypowiedzi JVR trudno powstrzymać się od uśmiechu politowania. Osobiście uważam, że raczej byli ubezwłasnowolnieni. Starali się w miarę skrupulatnie wykonywać polecenia swoich mocodawców.

Dzisiaj problem został przeniesiony na inną płaszczyznę, mianowicie trzeba ustalić ile lat potrzeba na odrobienie strat poniesionych przez Polskę i Polaków przez lata tej polityki?
Czy w ogóle jest to możliwe?

Daleki jestem od stwierdzenia, że w obecnym składzie rządzących mamy do czynienia z geniuszami politycznymi. Nic podobnego. Nawet prezes popełnia błędy. Ale też pamiętam, że błędów nie popełnia tylko ten kto nic nie robi.

Jestem życzliwym obserwatorem poczynań rządzących. Zdaję sobie sprawę, że wszystkiego nie da się zrobić od razu. Skala zaniedbań i zaniechań z poprzednich lat jest olbrzymia, ale nie potrafię zrozumieć dlaczego wiele tematów dalej objętych jest embargiem? Gdzie jest tego więcej? W obozie rządzących, czy w obozie prezydenckim? Dlaczego PAD i koalicja rządząca nie potrafią współpracować? Nie ma przecież Polski rządu, czy koalicji rządzącej i Polski prezydenta!

Proste pytanie, czy nie ma innego sposobu sprawowania władzy niż zarządzanie poprzez generowanie kolejnych kryzysów? Przecież „dobra zmiana” działa na tej zasadzie! Najpierw mieliśmy kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego, a teraz mamy kryzys wokół reformy sądownictwa. Nie wiadomo czym on się skończy, ale wiadomo kto o co walczy. Dzisiaj nie wiadomo jeszcze kto jest skuteczniejszym intrygantem. Jutro PAD przedłoży swoje projekty ustaw, ale to nie oznacza zamknięcia tematu. Kto zyska, a kto straci? Nie jest możliwa sytuacja, że wszyscy będą usatysfakcjonowani.

Czasem odnoszę wrażenie, że brakuje w tym wszystkim elementarnej logiki. Chcemy żyć w państwie praworządnym, a jednocześnie po jednej i drugiej stronie mamy do czynienia z notorycznymi próbami łamania prawa, bądź jego falandyzacji. Dzisiaj nikt autorytatywnie nie powie, czy PAD naruszył prawo przy nominacjach do TK. Jeśli tak, to kiedyś zostanie to przypomniane, bo teraz nie ma siły politycznej która byłaby w stanie ten werdykt wprowadzić w życie. Wobec tego dzisiaj PAD powinien pamiętać jaka część społeczeństwa wyniosła go do władzy, jak również o tym, że w perspektywie ma drugą kadencję. Chyba, że trzyma w zanadrzu korzystniejszą dla siebie ofertę. PAD powinien też wiedzieć, że nie da się być „prezydentem wszystkich Polaków”. Przy obecnej polaryzacji sceny politycznej jest to po prostu niemożliwe. Sama ambicja to za mało. Świadczą o tym dobitnie okoliczności powstawania projektów prezydenckich ustaw o SN i KRS. W każdym kraju jest więcej obywateli niż sędziów.

W demokratycznym porządku prawnym o tym kto rządzi ciągle decydują obywatele. 

stary.piernik