Reparacje, restytucja, odszkodowania ...

Wszelkich konstruktywnych rozmów nie zaczyna się od „nie da się”.

Taką narrację usiłuje narzucić totalna opozycja w związku z podjęciem tematu reparacji wojennych za zniszczenia na ziemiach polskich i obywatelach II Rzeczypospolitej, dokonane przez Niemcy i Rosję podczas II wojny światowej. Ta sama opozycja twierdzi, że ruszenie tematu reparacji spowoduje pogorszenie naszych relacji z Niemcami no i oczywiście z Rosją. Jaki, jeszcze bardziej durny argument zostanie przez tych polityków od siedmiu boleści, podniesiony?

Nasze relacje z Niemcami od lat można uznać za co najwyżej poprawne. One nigdy nie były partnerskie. Dzięki wasalnej postawie kolejnych rządów III Rzeczypospolitej Niemcy opanowali polskojęzyczne media, banki, handel detaliczny i przemysł. Niemcy eksploatują nas do, czy nawet poza, granice przyzwoitości, nie dając nam zbyt wiele w zamian. 

W stosunkach polsko-niemieckich przez lata, od 1989 roku przedkładaliśmy dobre stosunki wzajemne ponad żądanie odszkodowań za straty wojenne. To niemiecka buta doprowadziła do tego, że młode pokolenie Polaków dopomina się równego traktowania w relacjach wzajemnych. 

My nie występujemy w roli żebraków tylko upominamy się o swoje. Nie zgadzamy się na to, żeby Niemcy budowali swą potęgę gospodarczą na naszej krzywdzie. Nie zgadzamy się żeby złodziej i morderca pozostał bezkarny.

Dzisiaj mówi się wyłącznie o reparacjach niemieckich, zostawiając rosyjskie na później. Znając tupet i dobre samopoczucie Rosjan, o reparacjach z ich strony trudno będzie mówić, ale to nie znaczy, że mamy od nich odstąpić. 

Niemcy zawarły dotychczas 11 umów dwustronnych z 11 krajami Europy Zachodniej, także z Izraelem czy Jugosławią, gdzie wypłaciły tym krajom reparacje wojenne. Nas odsyłano do sądów, a sądy RFN tak prowadziły postępowania, aby uniemożliwiać jakiekolwiek roszczenia polskich obywateli. http://wnet.fm/2017/08/12/reparacje-wojenne-niemiec-mularczyk-niemcy-duzym-napieciem-czekaja-polsce-sie-tym-temacie-wydarzy/

Temat reparacji jest bardzo złożony. Tak naprawdę reparacje to tylko część problemu. Zdaniem prof. B. Musiała, chodzi również o restytucję mienia i odszkodowania. Próbę wyjaśnienia istoty problemu można znaleźć tu http://www.dw.com/pl/70-lat-po-konferencji-poczdamskiej-długi-cień-reparacji-wojennych/a-18589995

Najmniej istotne, moim zdaniem, jest przedawnienie roszczeń. Warto pamiętać, że po upływie 72 lat od zakończenia działań wojennych nie podpisano traktatu pokojowego, podobnie jak to miało miejsce po I wojnie światowej. Są porozumienia o nienaruszalności granic, ale i one w szczegółach są kwestionowane. Regulacji wymagają sprawy praw mniejszości narodowych, w tym mniejszości polskiej w Niemczech /na zasadzie ekwiwalentności/. Najważniejszym problemem są jednak odszkodowania za:

- straty ludnościowe w zabitych, trwale okaleczonych i rannych,

- więźniów obozów koncentracyjnych i ofiary eksperymentów medycznych,

- straty materialne, w tym zniszczenia infrastruktury kolejowej, drogowej, przemysłowej i mieszkaniowej,

- zagrabione mienie, dobra kulturalne pochodzące z muzeów, sztuki sakralnej i zbiorów prywatnych,

- roboty przymusowe na rzecz III Rzeszy,

- opóźnienie w rozwoju gospodarczym i cywilizacyjnym, spowodowanym skutkami trwającej ponad pięć lat totalnej wojny.

Nie można zaakceptować argumentacji, że Niemcy ze swych zobowiązań dawno się rozliczyli, a ponadto dotują nas w ramach środków unijnych. To kłamstwo. Środki finansowe, które trafiają do Polski, mają swoje uzasadnienie w zupełnie innych regulacjach prawnych. Unia Europejska nie powstała po to, żeby finansować zobowiązania wojenne Niemiec. Poza tym nigdy nie byliśmy w stanie wojny z UE.

Jako fakt trzeba przyjąć, że Polska nie otrzymała niczego w ramach reparacji wojennych. Tzw. Ziemie Odzyskane trafiły do nas jako rekompensata za utracone na rzecz Związku Sowieckiego tereny wschodnie II Rzeczypospolitej. W zamian za utratę Kresów Wschodnich na rzecz ZSRR, Polska miała otrzymać ziemie: Lubuską, Pomorze Zachodnie, Prusy Wschodnie, Śląsk i Wolne Miasto Gdańsk. 

Polska nie otrzymała żadnej pomocy w ramach planu Marshalla.

Sprawa reparacji wojennych jest sprawą trudną. Trzeba ją bardzo precyzyjnie przygotować pod względem prawnym i … nie dać się zastraszyć. Niemcy będą starali się rozmawiać z nami z pozycji silniejszego. Dzisiaj twierdzą, że z ich punktu widzenia sprawa jest zamknięta.
Z polskiego punktu widzenia nie. Mamy więc problem którego na pewno nie rozstrzygniemy w drodze rozmów dwustronnych.

Wielu może rozumować w ten sposób, że suma roszczeń jest tak duża, że ich wypłata jest nierealna. Między etapem negocjacji, a podpisaniem porozumienia jest droga bardzo długa. Nikt nie mówi o jednorazowej wypłacie.

Warto przypomnieć /po raz kolejny/ że Niemcy ostatnie pieniądze za roszczenia Francji po I wojnie światowej wypłaciły w 2010 roku, a więc blisko 90 lat po podpisaniu odpowiednich zobowiązań.

Za kompletny idiotyzm uważam wypowiedzi opozycji, że największym poszkodowanym w tej wojnie byli Niemcy. I co z tego? Trzeba było o tym myśleć kiedy wszczynali wojnę. Dla nich nie była to wojna obronna. Nikt ich nie atakował. Teraz trzeba ponosić konsekwencje i to bez taryfy ulgowej.

Poza wszystkim, jeśli totalna opozycja uważa, że nasze roszczenia są przedawnione, niech spowoduje, że podobne stanowisko uzyskamy wobec roszczeń „przedsiębiorstwa Holocaust”.

Wyjątku nie można robić dla nikogo.

p.s. 1. Pamiętajmy, że roszczenia odszkodowawcze jako skutek działań wojennych podnoszone są również wobec Polski. Słusznie, czy nie, nie pora tu roztrząsać. Nie może być jednak tak, że my musimy wywiązać się z tych zobowiązań, których nie przyjęliśmy w wyniku jakichkolwiek negocjacji, zwłaszcza jeśli odnoszą się do terytoriów które obecnie należą do Federacji Rosyjskiej, Białorusi i Ukrainy, albo do terytoriów przyznanych Polsce w wyniku konferencji w Poczdamie.

p.s. 2. Jak to się stało, że od odszkodowań uchylają się Austriacy? Kto ich uwolnił od tego obowiązku? Jak to się stało, że dzisiaj stroją się w szaty ofiar nazizmu? 

Obóz KL Mathausen miał 50 filii https://pl.wikipedia.org/wiki/Mauthausen-Gusen_(KL),
a więźniami w przeważającej części byli Polacy. Te obozy spełniały funkcję biznesową, o czym dzisiaj się zapomina. Więźniowie byli źródłem taniej siły roboczej również dla firm austriackich.  

stary.piernik