Wkrótce cisza wyborcza

Nie wystarczy mieć rację. To truizm. Zewsząd słychać głosy, że potrzeba nam nowego „Mesjasza”, bo ci którzy są dzisiaj w polityce, nie są zdolni do wielkich czynów, a przede wszystkim do bezinteresownego działania na rzecz społeczeństwa polskiego. Tymczasem „Mesjasza” ani widu ani słychu, a duch w narodzie gaśnie. Zaklinanie rzeczywistości też na wiele się nie zda. Czy to oznacza, że mamy usiąść bezradnie i czekać na przysłowiowego Godota? Uchowaj nas Panie Boże!

Od dawna zadaję sobie pytanie gdzie są granice naszej cierpliwości? A może bezradności?

Trzeba na nowo odczytać to wszystko co rozegrało się na naszych oczach przez minione ponad 25 a może nawet 35 lat.

Kto jeszcze ma wątpliwości, że padliśmy ofiarą wielkiego oszustwa politycznego? 

To nie tak miało być! 

Jako zbiorowość zatraciliśmy po drodze instynkt samozachowawczy. Pojedyncze głosy rozsądku ginęły i giną w powszechnym rejwachu.

Coraz częściej słyszy się, że trzeba nazywać rzeczy po imieniu. Co to znaczy? Wszystko! 

Już słyszę, że to ogólnik. Być może, ale od czegoś trzeba zacząć.

To co nazwano eufemistycznie „transformacją ustrojową” jest ordynarnym demontażem państwa przy całkowicie biernej postawie społeczeństwa. Ten demontaż trwa we wszystkich dziedzinach naszego życia codziennego. Dotyczy wszystkich, tych najmłodszych ze żłobka
i przedszkola i tych najstarszych, w wieku emerytalnym.

Jeszcze w latach 90-tych naśmiewaliśmy się ze szkolnictwa w Europie Zachodniej i USA,
że przygotowuje wąskich a głębokich specjalistów, gdy tymczasem nasze szkoły wypuszczały absolwentów o szerokich horyzontach myślowych, nie zaniedbując przy tym szkolnictwa zawodowego. Były to szkoły w zdecydowanej większości państwowe. 

Dzisiaj królują prywatne żłobki, przedszkola, szkoły podstawowe i ponadpodstawowe. Mamy bez liku prywatnych wyższych uczelni, ale o poziomie nauczania w tych szkołach wstydliwie milczymy. Najważniejsze w tych szkołach jest czesne.

Najlepiej widać to na przykładzie kierunków informatycznych. Jeszcze niedawno absolwenci kierunków informatycznych byli brani przez pracodawców na pniu. Dzisiaj dowiaduję się,
że absolwent informatyki po politechnice nie potrafi samodzielnie napisać prostego programu. Żeby było ciekawiej, ktoś rzucił pomysł, że będziemy zatrudniać informatyków z Ukrainy!  

Ogłupianie społeczeństwa daje zaplanowane rezultaty.

Co się udało? Odbudowywaliśmy przez ponad 40 lat kraj po zniszczeniach wojennych po to, żeby w następnych 25 doprowadzić go ponownie do kompletnej ruiny. Od pełnego zatrudnienia dla wszystkich w wieku produkcyjnym doszliśmy do emigracji zarobkowej na poziomie 2-3 mln tych najbardziej zdesperowanych i bezrobocia znacznie przekraczającego 10% populacji
w wieku produkcyjnym w kraju. To bezrobocie w niektórych rejonach kraju sięgnęło już drugiego pokolenia. O taką Polskę walczyliśmy? 

Ludzie pokroju Balcerowicza i Lewandowskiego wmówili społeczeństwu, że my nic nie potrafimy, że w Polsce może być co najwyżej skansen i strefa turystyczna dla tych którzy mają pieniądze. My to nadajemy się co najwyżej do podcierania tyłka mieszkańcom domów szczęśliwej starości, którym w życiu się powiodło i ich na wszystko stać. 

Wyprzedawaliśmy majątek narodowy, dorobek pokoleń, za bezcen. Podejrzewam, że ci „handlarze od siedmiu boleści” gotowi byli nawet dopłacić owym kupcom, byle ten majątek przeszedł w obce ręce. Podkreślenia wymaga, że nikt nie poniósł za to nijakiej odpowiedzialności mimo, że podejmowano takie próby.

Dzisiaj wielu się dziwi jakim cudem oddano w obce ręce cały system bankowy, telekomunikację, energetykę, handel detaliczny, wiele gałęzi przemysłu? Wszystko za symboliczną złotówkę, bo nikt więcej nie da! Tam, gdzie uzyskano większe kwoty, nie przekraczały rocznego zysku z produkcji tych zakładów.

Dzięki takim geszeftom mamy to co mamy. 

Dziwi tylko, że nabywcom tych dóbr opłaca się ich dalsze użytkowanie bez większych inwestycji. Oni liczyć umieją. Różnica dla nas jest taka, że zyski są transferowane za granicę. Odpowiednio manipulując dostępem do kredytów bankowych, w bankach które tylko działają w Polsce, można wykończyć każdą inicjatywę, albo wpędzić w spiralę długów!

Wszyscy spośród tych wpływowych stanęli na wysokości zadania, Sejm który stanowi prawo, prezydent który nic nie może, nawet zawetować ustawy o której ma wiedzę, że szkodzi interesom narodowym, Trybunał Konstytucyjny, który wyinterpretuje zasadność każdej bzdury prawnej i dochodząca do miliona armia urzędników dla której społeczeństwo stanowi zbędny kłopot.

Po drugiej stronie jest społeczeństwo które niby wie, że jest suwerenem, czyli że wszystkie te struktury mają obowiązek działać na jego korzyść, a nie szkodę! Ale to społeczeństwo jest zmęczone użeraniem się z trudnościami dnia codziennego, z nieustannym kombinowaniem jak dotrwać do kolejnej wypłaty, skąd wziąć pieniądze na spłatę zaciągniętych kredytów. 

Ale to społeczeństwo tkwi od dziesiątek lat w marazmie i ma za nic swoje prawa. Nie chce brać swoich spraw w swoje ręce.

Mówi się, że społeczeństwo wyraża swoje poglądy poprzez wrzucenie karty do głosowania do urny wyborczej. Rzeczywistość jest taka, że od dziesięcioleci ta aktywność jest z reguły poniżej 50% uprawnionych do głosowania, czyli o nas decyduje mniejszość. 

Jest to na rękę rządzącym! Dlaczego? Choćby dlatego, że w demokracjach zachodnich stosowana jest praktyka obowiązku głosowania pod karą administracyjną. To powoduje,
że frekwencja jest tam na poziomie powyżej 80% 

U nas problemem jest tzw. milcząca większość o której nic nie wiadomo jeśli chodzi o jej preferencje polityczne. Gdyby zmotywować tą większość do udziału w głosowaniu, wynik wyborów jest całkowitą niewiadomą. Tego establishment boi się jak diabeł święconej wody. Dlatego zamiast konkretnych działań mamy od lat festiwal pobożnych życzeń i dobrych rad. 

I nic ponadto.

Głoszenie poglądów sprzecznych z poglądami wiodących sił politycznych ściąga na ich autora gromy ze wszystkich stron włącznie z odsądzaniem od czci i wiary. Ale rzeczywistości zakrzyczeć się nie da. Tak samo jak nie wyśle się wszystkich Polaków na emigrację. 

Nie tą wewnętrzną.

Dzisiaj mamy dodatkowy problem związany z fałszowaniem wyniku wyborów przez organa powołane ustawowo do ich przeprowadzenia. Znowu trzeba postawić pytanie: komu na tym zależy?

Słyszę powtarzany do znudzenia slogan, że żyjemy w wolnym i demokratycznym kraju. Tylko dlaczego kolejne rządy nie były w stanie zrealizować zapisu art. 236 Konstytucji RP z 1997 roku?

 Art. 236.

1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji Rada Ministrów przedstawi Sejmowi projekty ustaw niezbędnych do stosowania Konstytucji.

Od 1997 roku minęło znacznie więcej niż dwa lata. 

Zamiast majstrować przy nowelizacji tejże Konstytucji może lepiej najpierw wykonać jej postanowienia?

Mimo mojego podeszłego wieku ciągle coś mnie zadziwia. Patrząc chociażby na obecną kampanię wyborczą nie mogę się nadziwić płytkości merytorycznej tej kampanii w wykonaniu Andrzeja Dudy. Jego główny kontrkandydat, urzędujący prezydent, to chodząca zagadka i wielka niewiadoma. Już w poprzedniej kampanii w 2010 roku formułowano pod jego adresem dziesiątki pytań które beznamiętnie olał. Podobna sytuacja ma miejsce teraz. Do wyborów zostało kilka dni. Trudno  marzyć o wygranej jeśli tych pytań się nie wyartykułuje. Wszyscy kandydaci zdają się o nich nie wiedzieć. Może to tłumaczy dlaczego nikt ich nie stawia?

https://stach79.wordpress.com/2015/04/26/w-demokracji-nie-ma-swietych-krow-b-komorowski-pytania-do-kandydata-b-komorowskiego/

  

stary.piernik