Dlaczego? 2/2

cd

W takiej atmosferze odbyły się słynne wybory 4 czerwca 1989 roku. Tu też nie obyło się bez pomocy „niewidzialnej ręki” kiedy okazało się, że nie wszyscy namaszczeni ze strony rządowej znaleźliby się w Sejmie kontraktowym. Wtedy dała swój początek kasta próżniacza, która uznała, że może zasiadać w Sejmie/Senacie póki ma na to ochotę. Stąd określenie: zawód poseł/senator. Najbardziej widocznym efektem działalności posłów i senatorów było kuglowanie ordynacją wyborczą. Cel został jasno zdefiniowany. Chodziło o takie jej zapisy, żeby docelowo doprowadzić do systemu dwupartyjnego. Dzisiaj jesteśmy umownie w połowie drogi, bo poza dwoma partiami są jeszcze partie-przystawki, które muszą być zagospodarowane dla uzyskania większości parlamentarnej. Na tym polega ich siła.

A społeczeństwo? Cóż, z rozdziawionymi gębami przyglądało się jak na ich oczach rodzi się demokracja. To takie pojęcie umowne, bo każdy inaczej ją rozumie.

Moim zdaniem, podstawowy błąd jaki popełniono w tym pierwszym okresie transformacji ustrojowej polegał na tym, że nie dokonano lustracji elit okrągłostołowych i nie tylko. Później okazało się, że był to jeden z punktów zasadniczych uzgodnień z Magdalenki. To sławetne „wy nie ruszacie naszych, my nie ruszamy waszych”. Z drugiej strony, kto miał dokonać lustracji, jeśli te elity były ubabrane po czubek włosów we współpracę z tym znienawidzonym „reżimem”? Trzeba było obdarzyć kogoś bezgranicznym zaufaniem i powierzyć mu przeprowadzenie lustracji. Przykład innych państw /choćby RPA/ potwierdza, że było to możliwe. Tego nie zrobiono i sprawa w kolejnych odsłonach pojawia się po dzień dzisiejszy. Jest tajemnicą poliszynela że po dzień dzisiejszy większość, bo nie mogę powiedzieć, że wszyscy przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, zaczynający swe kariery w czasach PRL-u, mają w swoich życiorysach związki ze służbami specjalnymi. Takie były czasy. A te związki procentują do dzisiaj. A ich wpływami skażone jest już młode pokolenie, czyli osławione „resortowe dzieci”.

To z kolei niesie ze sobą określone skutki dla funkcjonowania państwa. Pojawiła się chmara farbowanych lisów, takie popłuczyny po PZPR, które zajęły się „uzdrawianiem” naszej chorej gospodarki. Znowu te pytania bez odpowiedzi. Dlaczego? Jak byli tacy mądrzy, dlaczego nie poradzili sobie wcześniej za PRL-u? 

Z drugiej strony obserwujemy zalew różnych fundacji. Co to za dobroczyńcy? Przecież to nie są żadni altruiści. W życiu nie ma nic za darmo! Fundacja Batorego /nie wiem dlaczego nie Sorosa?/, Fundacja H. Böhlla, Fundacja Adenauera, Fundacja Fulbrighta itd. Wszystkie miały wspólny cel, wmówić nam, że wartość rynkowa naszej gospodarki jest żadna. Dlatego można ją oddać tym, którzy się na tym znają, za przysłowiową złotówkę. Nazwano to prywatyzacją. Ma to też inną, pejoratywną nazwę. To wielki przekręt. Zamiast majątku narodowego mamy długi rosnące w astronomicznym tempie.Długi do spłacania przez kolejne pokolenia Polaków.

Polska, przez dziesięciolecia, wysiłkiem całego narodu odbudowywała się ze zniszczeń wojennych. Zajmowaliśmy dość stabilne miejsce w grupie średnio rozwiniętych państw europejskich; nie najgorzej było w skali gospodarki światowej. Dzisiaj staliśmy się szrotem Europy, źródłem taniej siły roboczej i chyba jednym z najbardziej sfrustrowanych społeczeństw Europy.

Chyba nie o taką Polskę walczyliśmy?

stary.piernik