No i po wyborach

Wynik poszedł w świat. Jest jeszcze czas na zgłaszanie reklamacji, ale nie oczekujmy sensacji. Pozamiatane. Wynik jednych zadowala, inni czują się rozczarowani. Czy słusznie? Najbliższe dni pokażą jaki będzie kierunek dalszych działań poszczególnych partii. Tych wygranych i przegranych. Przestrzegam jednak przed pochopnym wyciąganiem wniosków. Wybory samorządowe i parlamentarne mają inną specyfikę. Przede wszystkim rozgrywane są w oparciu o struktury terenowe. Tych zaś nie mają małe partie i te nowo powstające. Czy są przez to upośledzone? Niekoniecznie.

Wrócę jednak do tych minionych wyborów. Dzisiaj nagle wielu komentatorów doznaje olśnienia stwierdzając, że kampania wyborcza była nijaka, że dalej był to konflikt personalny liderów PO
i PiS. Nikt specjalnie nie protestował wobec rozpowszechnianych informacji o kokosach jakie będą udziałem tych 51 wygranych. Prawdą też pozostaje, że tych 51 rozpłynie się w magmie 751 europosłów.

Dzisiaj jeszcze nie wiadomo do końca jakie frakcje będą istniały w tym Europarlamencie, który zacznie działać od 1 lipca 2014 roku. Wiadomo, że nasi wybrańcy nie będą występowali jako grupa narodowa. Co to oznacza? Przede wszystkim to, że będą mieli niewiele do powiedzenia. Frakcje obowiązuje dyscyplina głosowań. W grupie kilkudziesięciu osób trudno przebić się z własnym zdaniem. Do tego dochodzi bariera językowa plus doświadczenie /lub jego brak/ w działalności parlamentarnej.

Trzeba też zwrócić uwagę, że Europarlament w tej kadencji będzie miał własne priorytety.
Do nich zaliczyć trzeba przeciwdziałanie skutkom zmian spowodowanych wzrostem znaczenia ugrupowań skrajnie prawicowych i nacjonalistycznych. Głoszą one otwarcie dążenie do likwidacji Unii i powrót do państw narodowych. Ile w tym populizmu, a ile protestu przeciwko rozpanoszeniu się mafii urzędniczej?

Ale wróćmy na podwórko krajowe. Kampania wyborcza miała służyć „policzeniu szabel”. 

Co z tego wyszło? Partie wiodące idą łeb w łeb. Różnica jest taka, że jedna rządzi od siedmiu lat, a druga jest w opozycji od siedmiu lat. Rządząca ma do wyboru partie jako przystawki, co gwarantuje jej możliwość trwania u władzy jeszcze długo. Partia opozycyjna ma tylko jedną możliwość. Zwiększyć swój stan posiadania tak, żeby samodzielnie sprawować rządy. Krótko mówiąc, w ciągu niespełna roku zwiększyć swój stan posiadania o około 20% elektoratu. Czy to możliwe? Czy realne? Na to pytanie musi odpowiedzieć kierownictwo PiS w najbliższym czasie. Rzecz nie tkwi tylko w deklaracjach. Potrzebne jest realne i skuteczne działanie. Jeżeli to nie nastąpi, utrwali się przekonanie, że PiS to notoryczna opozycja. Na więcej ją nie stać.

Dodam jeszcze, że zwiększenie stanu posiadania PiS nie może następować przez przytulanie synów marnotrawnych. Chyba, że kierownictwo PiS ma skłonności samobójcze.

stary.piernik