Nihil novi sub sole, a rzecz dzieje się pod koniec 2017 roku

Obserwując wydarzenia z kilku ostatnich dni trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy widzi się to co się widzi, czy to co chce widzieć? Rzekome zmiany polegają ciągle na pudrowaniu trupa. Wszyscy wokół konsekwentnie udają, że nie wiadomo o co chodzi. A chodzi, według mnie, o sprawę zasadniczą. O szacunek. https://pieknoumyslu.com/szacunek-co-powinienes-wiedziec/

O szacunek dla państwa. O szacunek dla prawa. O szacunek wzajemny i szacunek dla siebie.

Szacunek to coś takiego czego nie rozdają, nie można go kupić, nie można wymusić, nie można otrzymać w spadku, nie można go uzyskać wraz z zajmowanym stanowiskiem. Za to szacunek można bardzo łatwo stracić, a odzyskać jest niezmiernie trudno.

W debacie publicznej szacunku dawno nie ma. Króluje pogarda dla swego interlokutora, dla całych grup społecznych, a często brakuje go dla samego siebie. Takim podręcznikowym przykładem są cykliczne debaty w mediach z udziałem polityków. Od dawna zrobiły się z tego programy autorskie poszczególnych nazwisk. Co z tego, że ja niektórych osobników organicznie nie znoszę? Co z tego, że wielu z nich nie ma nic do powiedzenia? Zamiast tego jest wzajemne przekrzykiwanie się, czyli zagłuszanie, albo udawanie, że temat jest całkowicie nieznany, zwłaszcza jeśli jest medialnie niekorzystny dla reprezentowanej opcji politycznej. Można tu posłużyć się nazwiskami, ale czy to ma sens?

Czy należy wymagać szacunku od polityka? Owszem, ale czy polityk nas szanuje? I tu mam poważne wątpliwości. Często cytuje się słowa Bismarcka: Im ludzie wiedzą mniej o powstawaniu kiełbas i praw tym lepiej w nocy śpią. Dzisiaj trudno się pogodzić z takim traktowaniem społeczeństwa przez polityków. Dlaczego? Bo politycy wyrośli spośród nas i na ogół niczym szczególnym się nie wyróżniają. Niestety, ale oni nie chcą tego zrozumieć.

W którym momencie zaczyna się polityk? Kiedy polityka staje się dla niego jedynym źródłem utrzymania? Czy kiedy ma realny wpływ na życie bliźnich?

Wiem, że się powtarzam, ale nasi politycy uważają, że suweren jest po to, żeby z kartką wyborczą w zębach iść do urny wyborczej. Później nie powinien patrzeć na ręce politykom, a tym bardziej zadawać im trudnych pytań. I to powtarza się od wyborów do wyborów. Na kim jeszcze robią wrażenie odzywki w stylu, że politycy wiedzą lepiej co jest lepsze dla suwerena. Według nich wszelkie konsultacje społeczne to strata czasu. Przecież polityk wie wszystko najlepiej.

Znowu, ilustracją powyższego były wydarzenia ostatnich tygodni, a nawet miesięcy.

Z upływem czasu dyskusja wokół celowości zmian w składzie rządu ucichnie. Zresztą w pierwszej wersji jest to tylko zmiana na stanowisku premiera. W przyszłym roku mają nastąpić zmiany wynikające z nowych zadań stojących przed rządem.

Kłopot polega na tym, że komentatorzy podzielili się zgodnie na dwie grupy. Jedna neguje sens zmian, a druga, zgodnie z wytycznymi prezesa, stara się nam wmówić, że to wszystko dla dobra Polski i naszego. Po tej fasadowej zmianie trudno cokolwiek oceniać. Nie zmieni tego także jutrzejsze expose nowego premiera. Na to potrzeba czasu.

Przynajmniej ja podskórnie wyczuwam, że nie mówi nam się prawdy, nawet w jej części. Trudno mi uwierzyć, że zmiany zostały wymuszone tylko przez czyjeś przerośnięte ego. Zagadką pozostają wydarzenia z najbliższej przyszłości, którym podobno nie mogła podołać Beata Szydło, a które wykreowały nowego premiera. Skąd decydenci wiedzą, że nowy premier podoła tym zadaniom?

Nieodparcie wraca jednak pytanie, czy to nie jest tylko kolejna ustawka? Są i takie opinie. Nie widzę podstaw żeby taki pogląd odrzucać a priori.

Zastanawiający jest wysyp laurek pod adresem nowego premiera. Dla równowagi, jest sporo opinii których, moim zdaniem, nie powinniśmy lekceważyć. Jest wśród nich i ta http://www.bibula.com/?p=98584

stary.piernik