Zanim pochłoną nas zmagania olimpijskie

Na zachodzie bez zmian. Zajmujemy się pierdołami, albo jak kto woli wrzutami. 

Schemat ciągle ten sam. Prezydent coś podpisał to źle. Nie podpisał, jeszcze gorzej. Gdzieś zachował się niekonwencjonalnie, jest problem. Dla kogo? I tak w koło Macieju.

Na drugim biegunie gry i gierki w łonie PiS. Im więcej się mówi o „dobrej zmianie” tym trudniej ją dostrzec w realu. Częściej wychodzi „dojna zmiana”.

Ludzie są tylko ludźmi i nie ma znaczenia którą opcję reprezentują. Zawsze ciągną do siebie. Różnica tkwi w skali. Ktoś dawno słusznie zauważył, że nie skonstruowano jeszcze grabi grabiących od siebie.

Są towarzystwa wzajemnej adoracji, są grupy interesów, są też koterie. Jest też recydywa. Trudno nad tym zapanować, zwłaszcza jeśli nie ma się dobrej ręki do doboru ludzi do współpracy. To jest ta słaba strona prezesa PiS. 

Zużyto już morze atramentu na ten temat, ale jak widać bez efektów. Kiedy ma się tych współpracowników tysiące o błąd w ocenie nie jest trudno. Nie można też liczyć na odwoływanie się do uczuć wyższych, do patriotyzmu, do odwoływania się do dbałości o dobro państwa polskiego. Cynicy mówią wprost, że to jest dobre dla frajerów. 

Efekty tego widać na co dzień. Ciągle trwają targi o coś, albo okazuje się, że ktoś coś zrobił wbrew woli prezesa. Jak długo można w to wierzyć? Oczywiście każdy kto próbuje do tych spraw podchodzić zdroworozsądkowo jest odsądzany od czci i wiary zwłaszcza przez
tzw. twardy elektorat.

Ciągle mamy kłopoty z odróżnieniem spraw ważnych od tzw. tematów zastępczych. 

Ile razy można powtarzać to samo? Koalicja prawicy poszła po władzę nieprzygotowana. Miały być szuflady pełne projektów ustaw, a okazały się puste. Jak długo da się rządzić od awantury do awantury? Jak długo można zwodzić ludzi sloganami w rodzaju „damy radę”? Podobnie jest z tą dobrą zmianą.

Nie jestem notorycznym malkontentem. Widzę tylko sprawy takimi jakie one są, a nie jak mają wyglądać oczami koalicji rządzącej. Czy tanie państwo polega na tym, że wszystkie intratne posady obsadzane są swoimi, bez względu na ich kwalifikacje? Tylko mediom zawdzięczamy, że to rozpasanie jest jakoś tłumione. Fachowców, zwłaszcza z doświadczeniem zawodowym, nie mamy w nadmiarze.

Czy nowy organ jakim jest Narodowa Rada Mediów powinna zacząć swe działanie od natychmiastowego odwołania prezesa TVP bez podania uzasadnienia? Wiadomo, że był powołany tymczasowo, ale odwołanie w tym czasie, kiedy Episkopat na konferencji prasowej dziękował prezesowi za sprawną obsługę medialną ŚDM? Zresztą komunikat dla mediów ze strony NRM był całkowicie bezsensowny. Przy odwołaniu ze skutkiem natychmiastowym podaje się następcę. Ktoś o tym zapomniał. Patrząc na zakończenie tego cyrku nasuwa się jeden wniosek: NRM w tym składzie powinna natychmiast złożyć rezygnację. 

Przy okazji ujawniono że żona p. Czabańskiego pracuje w Polskim Radio na dość eksponowanym stanowisku. Nie ma tu konfliktu interesów? http://polskaniepodlegla.pl/kraj-swiat/item/8084-skandal-zona-szefa-narodowej-rady-mediow-pracuje-na-wysokim-stanowisku-w-polskim-radiu

Na koniec temat którym nieprędko dane nam będzie się znudzić. Chodzi oczywiście o Trybunał Konstytucyjny. Poprzez kolejne nowelizacje ustawy o Trybunale udało się pokazać miałkość jej obecnego prezesa. Okazuje się jednak, że swoją „bezkompromisowością” spowoduje poważne straty materialne całego lobby sędziowskiego, a to wpłynie na jego postrzeganie przez własne środowisko.

Tylko czy tej sprawy nie dało się załatwić w krótszym czasie? To przypomina brazylijską telenowelę w której przejście z jednego końca pokoju do drugiego zajmuje cały odcinek.

To o czym piszę to nie są tzw. odwracacze uwagi. Opozycją się nie zajmuję, bo to strata czasu. Zresztą trudno ją traktować poważnie, skoro jest to „totalna opozycja”.

Miałem i mam świadomość, że obietnice wyborcze i ich realizacja po wyborach, to dwie odrębne sprawy.

Patrząc na to co się wokół dzieje dochodzę do wniosku, że ta władza jest zwyczajnie słaba,
a dokładnie nie jest pewna swej siły. Jeżeli uznano Trybunał Konstytucyjny za bastion działający na szkodę państwa, trzeba było go jednym ruchem usunąć z drogi. Zamiast tego wykreowano mydlaną operę dzięki której władza nic nie zyskuje poza tym, że pozbawiono autorytetu instytucję która z założenia ma stać na straży prawa i praworządności. 

Kolejna ustawa którą przygotowuje władza, o której mówi dzisiaj marszałek Senatu Karczewski, ma na celu zlikwidowanie „bizancjum” panującego w TK.

W tym miejscu wypada zadać pytanie kto stworzył to bizancjum? Jest tajemnicą poliszynela, że od chwili swego powstania TK był zawsze na usługach władzy. 

Budżet TK zatwierdza Sejm. Dzisiaj nagle to wszystko zaczyna uwierać? Widać gołym okiem, że dochodzi do zemsty politycznej. 

Zresztą spokojnie, mówimy o projekcie ustawy której w szczegółach jeszcze nie ma!

To tylko kroczek w kierunku taniego państwa!

stary.piernik