Sprawy nie tylko bieżące

Mijają dni, tygodnie, miesiące i niewiele albo wręcz nic konstruktywnego się w naszym życiu politycznym nie dzieje. Dlaczego? Za wiele oczekujemy? 

A może przyczyna leży gdzie indziej? Powodów do odkładania załatwiania spraw pilnych na zaś nie brakuje.

Zaczyna się od tego, że ekipa rządząca, jak wieść niesie, ma przed sobą podobno prawie cztery lata sprawowania władzy. W perspektywie może i kolejną kadencję. Jest to argument sensowny ale w kampanii wyborczej sprawy przedstawiano cokolwiek inaczej. Miały być szuflady pełne projektów ustaw porządkujących zabagniony system prawny. Znowu coś jest nie tak, bo uchwalane dotychczas, w tej kadencji, ustawy dalej nie są wzorem doskonałości.

Dokonywane są zmiany kadrowe, ale okazują się one często chybione. Winien pośpiech? Raczej niedbalstwo urzędników podejmujących decyzje kadrowe.

Mnie najbardziej nie w smak są różne grzechy zaniechania. Tym bardziej, że nie znam ich przyczyn.

Od sześciu lat, niczym o potworze z Loch Ness, mówi się o aneksie do raportu z likwidacji WSI. Ujawnienie go miało być jednym z kluczowych posunięć nowego prezydenta. Minęło kilka miesięcy prezydentury i nawet nie wiemy, czy aneks jeszcze istnieje.

Dalej, jest zapotrzebowanie społeczne na wznowienie śledztwa w sprawie okoliczności porwania i śmierci ks. J. Popiełuszki. Mimo apeli różnych osób i organizacji odzew decydentów jest żaden. Wyrok który zapadł w procesie toruńskim nie jest tożsamy z wyjaśnieniem sprawy. PiS nie jest nowicjuszem w polityce. Z tematami niewygodnymi daje sobie dość łatwo radę. W sprawie wznowienia śledztwa związanego z osobą ks. Popiełuszki znaleziono optymalne rozwiązanie. Sprawę przekierowano do IPN. Proste? http://bezdekretu.blogspot.com/2016/04/gdyby-pan-cogito-nie-ba-sie-potwora_9.html?showComment=1460631220338#c8273011369298738787

Biorąc pod uwagę naszą dumę narodową, szczególnie złą krew w społeczeństwie robi tzw. ustawa 1066 http://niezalezna.pl/74970-w-sejmie-ustawa-uchylajaca-bratnia-pomoc-kukiz-nie-chce-niemieckich-jednostek-w-polsce  Ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. 2014 poz. 295)

Swoją drogą ciekawi mnie, czy inne kraje graniczące z Niemcami pozwalają na panoszenie się niemieckiej policji na ich terenie? Zasada wzajemności to czysta teoria. Kto potrafi sobie wyobrazić jakiekolwiek działanie naszej policji po zachodniej stronie Odry?

Zniesienie ustawy zaproponował w styczniu br. Kukiz’15. Kiedy wejdzie pod obrady Sejmu? Nie wiadomo.

Te sprawy można mnożyć. Tylko po co?

Z upływem czasu nabieram przekonania, że przejęcie władzy przez PiS zostało zdecydowane nie tylko przy urnie wyborczej. Dlaczego? Bo nie znajduję innego uzasadnienia dla zachowawczej polityki PiS-u. Robią tylko tyle na ile pozwala im ta tajemnicza umowa.

Do pełnego szczęścia PiS-owi brakuje większości konstytucyjnej. Ale to nie oznacza, że PiS jest politycznie ubezwłasnowolniony. Nie ma tylko wystarczającej liczby wspólników do zmian konstytucji. Tego nie da się zastąpić walką o uporządkowanie działalności Trybunału Konstytucyjnego. TK to wynalazek bez którego demokracja może z powodzeniem funkcjonować i w wielu tzw. cywilizowanych krajach funkcjonuje. W naszych realiach został wprowadzony jeszcze w czasach PRL-u i do końca nie wiadomo, czy go pozostawić, czy zlikwidować. W razie likwidacji jego zadania powinien przejąć Sąd Najwyższy.

Awantura której jesteśmy od kilku miesięcy świadkami, dotyczy faktycznie walki o być albo nie być PO i Nowoczesnej. PiS jest w to wmanipulowany niejako przy okazji. Niestety, nie potrafi się z tej roli wyplątać.

Ja mogę sobie marudzić. To moje niezbywalne prawo. Nie mam ochoty czekać i szukać usprawiedliwienia dla braku efektów działalności obecnego rządu. Nie chcę się powtarzać, ale przypomnę, że polityka to nie zajęcie dla panienek z dobrego domu. Tu jeden Jarosław Kaczyński nie wystarczy za wszystkich. Reszta PiS-u nie może ciągle chować się za jego plecami. Jeśli chce się korzystać ze splendorów władzy, trzeba być przygotowanym na to, że czasem się oberwie. Z drugiej strony, trzeba mieć świadomość, że uczestniczy się w grze zespołowej i nie ma tu miejsca na samodzielne działania, często wbrew interesom partii.

Czasem przypominam, że istnieje coś takiego jak sojusz ołtarza i tronu. To są realia. Ten sojusz nie musi mieć charakteru formalnego. Pozostaje jednak otwarte pytanie kto na tym zyskuje, a kto traci? Kto komu robi koło pióra? Najświeższy przykład. Kto rozpętał awanturę wokół in vitro? Temat wyskoczył zupełnie przypadkowo. Premier oficjalnie odżegnuje się od sprawy, a Episkopat uruchamia list odczytywany wiernym podczas mszy niedzielnych. Poszanowanie dla ludzkiego życia jest wartością nadrzędną, ale dla statystycznego Kowalskiego liczą się konkrety. Kto go wspomoże w utrzymaniu przy życiu dziecka z dowolną niesprawnością fizyczną czy psychiczną? Dziecko ma się urodzić a Państwo później umywa ręce. To nie jego problem. Podobnie jest z postawą Episkopatu. 

Mogę być wyrozumiały w kwestii rozliczeń poprzedników za przekręty w okresie rządów PO-PSL, ale ta wyrozumiałość ma ograniczenie czasowe. Postawienie zarzutów akceptowalnych przez prokuraturę wymaga czasu. Zostałem widocznie źle wychowany, ale nie zgadzam się ze stanowiskiem Episkopatu, że mamy wybaczyć swoim przeciwnikom popełnione przez nich niegodziwości. To oznacza, że obecna nauka Kościoła jest rozbieżna z zasadą sprawiedliwości, że wina musi być wykazana, ukarana, a dopiero później można skazanemu wybaczyć. Ostatnio takie podejście nakazano w związku ze sprawą dotyczącą
M. Kamińskiego /nie można uniewinnić przed uprawomocnieniem się wyroku skazującego/. 

Na naszych oczach toczy się bezwzględna walka polityczna między obecną ekipą rządzącą a opozycją, która, z pewnymi wyjątkami, przez minione osiem lat sprawowała władzę. Opozycja nie przebiera w środkach i doprowadziła do umiędzynarodowienia konfliktu przenosząc go m.in. na forum UE. Jednocześnie ta sama opozycja argumentuje, że PiS również wnosił wewnętrzne sprawy Polski na forum PE. Co do faktów zgoda. Tylko czy można postawić znak równości wobec domniemanego oszustwa wyborczego na którym skorzystał PSL /wybory samorządowe/ i sprawy przekrętów wokół TK, gdzie aż roi się od nadużyć wobec których jedynym rozsądnym wyjściem jest rozwiązanie TK i ewentualne zbudowanie go na nowo na czytelnych zasadach? Przy okazji warto przypomnieć, że PE raczej nie był zainteresowany sprawą wniesioną przez PiS, natomiast ochoczo bredzi na temat o którym nie ma zielonego pojęcia.

Dzisiaj jakiekolwiek ustępstwo PiS będzie odebrane jako zwycięstwo opozycji, a to oznaczałoby początek końca PiS. Wobec tego PiS musi się zdobyć na radykalne, ale rozsądne posunięcia. Jakie? Tego nie wiem. Nie jestem prawnikiem, ani tym bardziej konstytucjonalistą. Wiem tylko, że nie można sprawy pozostawić własnemu biegowi. Nie ma na to czasu.

Odniosę się jeszcze do sprawy relacji Państwo- Kościół. W mojej ocenie, w potocznym rozumieniu spłycamy problem. Te relacje reguluje na dzisiaj konkordat. Na tym można sprawę zamknąć. Trzeba jednak pamiętać, że za umową, po jednej i drugiej stronie, stoją ludzie. Oni decydują jak ten konkordat funkcjonuje w praktyce.

Mam w tej sprawie swoje zdanie. Odróżniam Episkopat od tzw. dołów, czyli księży i zakonników mających bezpośredni kontakt z wiernymi. Podobnie jak wśród cywilnej części społeczeństwa, ponosimy konsekwencje zaniechań po 1989 roku. Od lat powtarzana jest informacja o skali infiltracji księży przez SB. Prymas Glemp miał swoje powody żeby sprawę zamieść pod dywan. Nie był jednak w tej kwestii nieomylny. SB i jej pogrobowcy nie zniknęli po 1989 roku jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie ma się co oburzać, ale wśród hierarchii kościelnej jest sporo osób które są dalej podatne na szantaż ze strony służb. Tam też są różne ugrupowania które nie zawsze potrafią zachować jedność działania w interesie nie tylko Kościoła, ale i jego wiernych. Nie jest też sprawą marginalną autorytet księży w społeczeństwie. 

stary.piernik