Ukraina, Ukraina ...

Czytając dzisiejsze komentarze na temat Ukrainy dochodzę do wniosku, że po obydwu stronach barykady trwa festiwal pobożnych życzeń. Trochę to przypomina sytuację z dowcipu 

o tacie cofającym samochód pod dyktando małoletniego syna /tato, cofaj, cofaj; słychać bum! i głos synka „a teraz wyjdź i zobacz co zrobiłeś!”/.

Z upływem czasu dowiadujemy się coraz ciekawszych historii. W Wilnie próbowano potraktować Ukrainę jak kolonizatorzy Afrykę w XIX wieku. Świecidełkami i paciorkami próbowano zapłacić za konkretne korzyści materialne dla Zachodniej Europy. Tym razem nie udało się. 

Ukraina nie może jednak wisieć w próżni. Politycznej i ekonomicznej. Państwo jest w rozkładzie, zagrożone upadłością ekonomiczną. Ponosi również skutki polityki demograficznej Związku Sowieckiego. Wymieszanie narodowości na obszarze Ukrainy spowodowało, że ludność ukraińska stanowi 77,8 % społeczeństwa. Rosjanie stanowią 17,3 %, Białorusini 0,6 %, Mołdawianie 0,5 %, Tatarzy Krymscy 0,5 %, Bułgarzy 0,4 %, Polacy 0,3 % (tj. 144 tys.), Żydzi 0,2 %. Pomimo, że do narodowości ukraińskiej przyznaje się 73 % społeczeństwa, tylko 39,1 % mieszkańców Ukrainy posługuje się na co dzień wyłącznie językiem ukraińskim.
Od 1991 roku oficjalnym językiem urzędowym jest ukraiński, z wyjątkiem Krymu, największego skupiska mniejszości rosyjskiej, gdzie oficjalnym językiem pozostał rosyjski.

Przeciąganie liny między UE i Rosją dotyczy kwoty kredytu jaki można udzielić Ukrainie. Wiadomo ile trzeba. Początkowo mówiło się o 20-25 mld USD. Dzisiaj przebąkuje się o 70 do ponad 100 mld USD. Tych pieniędzy nikt nie da. Nie dlatego, że nie ma. Rosja chciała dać na początek 20 mld USD, ale za cenę jednoznacznego wejścia Ukrainy do strefy wpływów Rosji. 

Z pierwszej transzy 2 mld USD prawie wszystko wróciło do Rosji jako spłata rat i odsetek od wcześniejszych zobowiązań. USA zaoferowało miliard, ale chyba na przysłowiowe waciki. 

UE sama nie da, bo rozdysponowała swoje pieniądze na najbliższe 7 lat. Odsyła Ukrainę do MFW lub BŚ. Tam są dostępne pieniądze wyłącznie na warunkach komercyjnych. Te warunki są znane. Przynajmniej częściowo. Wolny obrót ziemią, zgoda na wprowadzenie GMO, 

a przede wszystkim reforma gospodarki według modelu zrealizowanego w Polsce po 1989 roku. Czy Ukraińcy są na to gotowi? Czy są w ogóle tego świadomi? Tego nie wiem. Przypuszczam, że raczej nie.

W tej sytuacji konflikt narodowościowy miedzy Ukraińcami i Rosjanami jest typowym konfliktem zastępczym. Wszyscy zainteresowani wiedzą, że jest inspirowany z zewnątrz Ukrainy. Jego celem jest doprowadzenie do rozpadu Ukrainy, oderwania co smakowitszych kąsków /np. Krymu/ lub jej sfederalizowania. Każdy z tych wariantów jest możliwy do realizacji o ile świat zachodni nie zdobędzie się na radykalne zachowanie. Jest to mało prawdopodobne, bo grożenie Rosji sankcjami powoduje że Rosja odpowiada w tym samym stylu. Wbrew pozorom nie jest bez szans. Przykładowo, Kanadzie zagrożono po usunięciu z jej terytorium oficerów rosyjskich przebywających tam na szkoleniu, że możliwe jest zawieszenie uruchomienia w Rosji produkcji samolotów pasażerskich firmy Bombardier. Ma to nastapić w tym roku. Kontrakt opiewa na 100 mln USD. 

Przynależność do OECD, czy wykluczenie z WTO to sprawy bardziej prestiżowe. Dzisiejsze spotkanie Ławrowa z Kerry’m zakończyło się fiaskiem.   

Przed nami referendum na Krymie. Też podobno nielegalne.

 
stary.piernik