11 marca 2014 z Ukrainą w tle

Mamy za sobą kolejny dzień rozgrywek z Ukrainą na pierwszym planie. Ciągle nie wychodzimy poza deklaracje słowne. Na szczęście. Podstawowe pytanie pozostające bez odpowiedzi: wejdą? Nie wejdą?

Dzień zaczął się od konferencji prasowej b. prezydenta Janukowycza. On w zasadzie wskazuje kierunek dyplomacji rosyjskiej. Rosja w dalszym ciągu twierdzi, że Janukowycz został usunięty ze stanowiska bezprawnie. Można i tak. Tylko, czy Rosja pytała się kogokolwiek o zdanie realizując swoje plany na Zakaukaziu, czy w Naddniestrzu? Jeśli USA i UE zaakceptowały przewrót na Ukrainie, to kto ich zmusi do zmiany stanowiska? Czy ktoś wypowiedział się autorytatywnie, że zmiana władzy na Ukrainie dokonała się nielegalnie?

Dzisiaj panuje przekonanie, że Krym dla Ukrainy jest stracony. Może to i prawda. Ale odcięcie Krymu od Ukrainy będzie dla Krymu i Rosji bardzo kosztowne. Rosja to wytrzyma, ale czy jej się to docelowo opłaci? Ukraina ma w dalszym ciągu dostęp do morza /port w Odessie/. Krym odcięty od kontynentu będzie zmuszony do korzystania z zaopatrzenia wyłącznie drogą morską. Zapowiedziana budowa mostu łączącego z kontynentem w części rosyjskiej potrwa dwa, trzy lata? A co z dostawą energii elektrycznej? Na Krymie już teraz liczą straty związane z upadkiem turystyki.

Ciągle bez odpowiedzi pozostaje pytanie o to co zamierza zrobić docelowo Rosja? Czy ograniczy się tylko do zagarnięcia Krymu? Czy zechce więcej? Co to znaczy więcej?
Tu jest pole do wszelkich dywagacji.

Nie jestem ekspertem od problematyki ukraińskiej. Staram się samemu ocenić realnie sytuację Ukrainy. Wnioski nie są raczej budujące dla jej przyszłości. Rosja jest w stanie zrobić wszystko. Jak na tym wyjdzie, to zupełnie inna sprawa.

Ukraina jest zdana praktycznie na własne siły. Redukowana systematycznie armia Ukrainy jest w stanie pełnego rozkładu moralnego. To po części tłumaczy jej zachowanie na Krymie. Od czasu wyodrębnienia się z ZSRR nie modernizowano jej. To skutek fałszywie pojętej oszczędności. Dzisiaj fachowcy uważają, że najwyżej 6 tysięcy żołnierzy ukraińskich może stanowić pełnowartościowe wojsko. To w większości żołnierze wchodzący w skład sił pokojowych ONZ w różnych zakątkach świata. 

Dla przyzwoitości należy przypomnieć, że Rosja skierowała na Krym około 40 tysięcy żołnierzy, w większości specnazu i wojsk powietrzno-desantowych. To wojska nowocześnie wyposażone i wyszkolone.

Ukraina nie może liczyć na niczyją pomoc militarną z zewnątrz. Brak do tego podstaw formalno-prawnych w postaci sojuszy militarnych. Każda pomoc z zewnątrz oznaczałaby umiędzynarodowienie konfliktu. Nikt się na to nie odważy.

Nie można na tym zamknąć tematu. Gdyby zrealizował się czarny scenariusz dla Ukrainy, czyli wojska rosyjskie wkroczą na Ukrainę, wówczas trzeba się zastanowić nad postawą Ukraińców. Czy zaakceptują nową sytuację, czy zacznie się akcja zbrojna przeciwko okupantowi? Na razie są to rozważania czysto teoretyczne.

Wobec dotychczasowej postawy zagranicy należy poważnie zastanowić się w czyim interesie nasz minister spraw zagranicznych tak dalece angażuje się w konflikt Ukrainy z Rosją? Patrząc na zachowanie innych państw członkowskich UE trzeba mieć na uwadze, że ten konflikt prędzej, czy później, wygaśnie. Dyplomacja rosyjska ma to do siebie, że jest pamiętliwa. Mamy więc zagwarantowaną eskalację trudności w relacjach handlowych z Rosją. Będzie to nie po raz pierwszy. Inni będą w tym czasie spokojnie liczyli zyski. Pomoc ze strony UE będzie jak zwykle deklaratywna.

Warto więc zastanowić się czy warto? 

stary.piernik