Kim jest mityczny polski Żyd?

Wielokrotnie pisałem, że historię Polski, zwłaszcza XX wieku, trzeba pisać na nowo.

Wersje aktualnie obowiązujące pełne są przekłamań i zakłamań. Najwięcej kłamstw i przemilczeń dotyczy okresu 1939-1952 /można dać zakładkę dwa lata z obydwu stron/. 

To wiąże się z szacowaną ilością ofiar, zwłaszcza po 1944 roku. Spotkałem się z opinią, że represjami w tym okresie objęto około 2 mln Polaków, a liczbę ofiar śmiertelnych ocenia się na około 200 tysięcy. Władze radzieckie nie miały zwyczaju dokumentowania swej bandyckiej działalności i dlatego nie ma możliwości zweryfikowania tzw. ciemnej liczby ofiar. Sporadycznie spotyka się informacje, że w niektórych regionach Polski, głównie na tzw. ścianie wschodniej, nie można ustalić losów tysięcy Polaków zamieszkujących te tereny pod koniec II WW.

Ciekawostką samą w sobie są losy Żydów polskich. Zacząć trzeba od tego, że Żydzi nigdy i nigdzie nie chcieli się zasymilować w nowym dla siebie środowisku osiedlenia. Stąd ich zamiłowanie do życia w gettach. Niemcy nie tworzyli gett. Oni tylko otaczali murem już istniejące. To jest punkt wyjścia do dyskusji o Żydach.

Drugim elementem jest liczebność Żydów w Polsce. Tu nasza wiedza jest właściwie żadna. Nie mamy po prostu stałego punktu odniesienia do dyskusji. Powołujemy się na dane z rocznika statystycznego GUS z 1938 roku. Najświeższa notka jaką znalazłem w internecie http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/polacy-zydzi-wojna-i-baagan uznaje,
że w II Rzeczpospolitej było około 3,11 mln Żydów /dokładnie wyznania mojżeszowego/, co stanowiło około 9,8 % ogółu ludności.

Od tego momentu wszystko mieści się w kategoriach manipulacji. Nic nie jest udokumentowane. Na dodatek zmieniły się granice Polski. Straciliśmy tereny wschodnie, zyskaliśmy b. Prusy Wschodnie i tzw. Ziemie Odzyskane i część Śląska. Przyjęto, że w czasie wojny wymordowano około 90% Żydów polskich, czyli około 2,7 mln ludzi.

Z nowego rozrachunku, w 1945 roku przyjęto, że w granicach Polski Ludowej znalazło się
17-19 tysięcy Żydów. http://sciaga.pl/tekst/114372-115-mniejszosci-narodowe-i-etniczne-w-polsce  W 1954 roku było ich już 70 tysięcy, a w 1960 roku 170-180 tysięcy. Ale w 1991 roku tylko 15 tysięcy. To dane szacunkowe. 

Warto jednak zwrócić uwagę, że przeprowadzony w 2011 roku spis powszechny wykazał
8 tysięcy Żydów jako mniejszość narodową czy etniczną.

Na ten sam temat są inne dane np. tu http://www.sciesielski.republika.pl/varia/mniejnar.html  

Dane Ministerstwa Administracji Publicznej oraz Centralnego Komitetu Żydów Polskich
z początków 1946 r., a więc sprzed masowej repatriacji z ZSRR, zawierały się w granicach
88-100 tys. osób. W połowie 1946 r. liczba Żydów miała osiągnąć 243 tys., co wynikało przede wszystkim z przybywania polskich Żydów z głębi Związku Radzieckiego. Była to jedyna mniejszość, która po wojnie zwiększała w pewnych okresach swą liczebność na skutek zewnętrznego zasilania, będącego rezultatem repatriacji z ZSRR byłych obywateli polskich narodowości żydowskiej. Równolegle następował jednak także odpływ tej ludności z Polski, początkowo najczęściej w sposób nielegalny. Tylko w 1945 r. opuściło Polskę kilkadziesiąt tysięcy Żydów, a w następnych latach ruch ten trwał nadal. Wedle obliczeń na koniec 1946 r. w Polsce przebywało 192 tys. Żydów. Sumaryczne dane określające wielkość emigracji Żydów z Polski w latach 1945-1948 nie są znane. Statystyki Międzynarodowego Biura Pracy odnoszące się do migracji mówiły o przyjeździe do Palestyny (Izraela) w latach 1946-1948 45,7 tys. Żydów urodzonych w Polsce , ale liczba przyjeżdżających z Polski musiała być niższa. Szacunki dotyczące całej emigracji żydowskiej w okresie 1945-1948 wskazują na
ok. 100 tys. osób. Drugi etap emigracji nastąpił w latach 1949-1951, z tym że w 1951 r. emigrowało już znacznie mniej osób niż w latach poprzednich, bowiem 1 stycznia zaprzestano wydawania zezwoleń na stały wyjazd do Izraela i wyjeżdżali już niemal wyłącznie ci, którzy takie zezwolenie uzyskali wcześniej. Władze uważały wówczas za pożądane opuszczenie Polski przez zwolenników ruchu syjonistycznego i tzw. elementy drobnomieszczańskie. Statystyki Międzynarodowego Biura Pracy wykazywały dla tego okresu przybycie do Izraela ponad 77 tys. osób urodzonych w Polsce (co nie musiało oznaczać, iż migrowały one wówczas z Polski), zaś wedle ocen polskich - 28-30 tys. osób, które w większości kierowały się tam zorganizowanymi transportami.

Na powyższe informacje należy nałożyć fale migracyjne do Palestyny, a później do Izraela.

Przykładem zakłamania dotyczącego mniejszości narodowych i etnicznych w III RP jest cytowana wyżej notka http://sciaga.pl/tekst/114372-115-mniejszosci-narodowe-i-etniczne-w-polsce Według niej w Polsce w 2002 roku było nieco ponad 1000 obywateli przyznających się do pochodzenia żydowskiego. Tylko idiota może w to uwierzyć, ale ta notka jest przeznaczona dla uczniów i studentów.

Mniejsza o to ilu faktycznie Żydów mieszka w Polsce, czy posługuje się polskim paszportem. Ważna jest nadreprezentacja Żydów w naszym życiu publicznym. Są dziedziny od lat zdominowane przez Żydów. Zaczęło się wraz z przyjściem na ziemie polskie Armii Czerwonej. Źródła podają, że wówczas dostaliśmy w prezencie ponad 100 tysięcy Żydów którzy obsadzili większość kierowniczych stanowisk w wojsku, administracji centralnej i dyplomacji. Dzisiaj są to już ich potomkowie, o których mówi się „resortowe dzieci”.

Proszę zwrócić uwagę na to zdanie: Po prostu teraz Izrael, bardziej niż Niemcy i Rosjanie, pokazał wielu Polakom, że granice, język i rząd to jeszcze nie państwo.

To cytat z komentarza jednego z internautów.

stary.piernik