Rozważań nad postawą PAD ciąg dalszy

Właściwie to ciąg dalszy czeskiego filmu według którego nikt nic nie wie.

Przesada, są tacy co wiedzą, ale milczą. Czasem nadmiar wiedzy szkodzi jej posiadaczowi.

Wielu zastanawia się w co gra PAD?

Ilu ludzi tyle zdań. Znowu udało się nas w sprawie zmian w wymiarze sprawiedliwości podzielić. Są zatwardziali fani PAD, są też zagorzali jego przeciwnicy, ale jest też ta chwiejna grupa, która przechodzi raz na jedną, raz na drugą stronę. To reagujący emocjonalnie na każdą nową sytuację. Dla nich wiedza ma mniejsze znaczenie.

W toczącym się sporze o kształt reformy sądownictwa nie ma rozwiązań idealnych. Jednocześnie żadna ze stron sporu nie ma dość argumentów żeby przeforsować własną wersję zmian. Czy jest więc możliwy kompromis i na czym miałby on polegać?

Nazywajmy rzeczy po imieniu. W sprawie reformy wymiaru sprawiedliwości kompromis oznacza przegraną jednej strony sporu. Jednej, bo totalna opozycja chce zachowania status quo i wcale tego nie kryje. Podobnie zachowują się bezpośrednio zainteresowani czyli kasta sędziowska.

Ustępstwo to utrata twarzy wobec elektoratu, ale w przypadku PAD przypodobanie się uprzywilejowanej kaście sędziowskiej. W zamian za co? Za święty spokój? Czy tylko? PAD to prawnik z zawodu i wykształcenia. On musi podjąć życiowa decyzję, czy wróci kiedyś do zawodu, czy pozostanie zawodowym politykiem? Gdyby to było takie proste. Trudność polega na tym, że PAD ma do spłacenia dług za wyniesienie na prezydencki stołek. Tylko kto jest beneficjentem tego długu?

Odnotować trzeba, że wzrasta ilość Polaków uważających, że reforma wymiaru sprawiedliwości jest dzisiaj priorytetem. Nie chodzi tu bynajmniej o jakiekolwiek działania pozorne. Każdy dzień przynosi nowe przykłady potwierdzające, że wyjątkowa kasta wyczerpała nasz kredyt zaufania. To nie jest efekt nagonki medialnej.

Struktury państwa muszą być przebudowane i trzeba to zacząć od wymiaru sprawiedliwości. Pierwsze lata dobrej zmiany pokazały, że tu tkwi źródło gangreny niszczącej państwo polskie. Zmiany mogą być skuteczne jeśli zacznie się je robić od czapki, bo w przeciwnym razie ta czapka będzie wszystkie próby torpedowała. Na samooczyszczenie nie ma co liczyć, bo jeśli za mało było blisko 30 lat, to konieczne są środki wspomagające. Czapka jest pojęciem umownym, ale jednocześnie szerokim. To SN, KRS, NSA i SA. Dziwne, że w obecnej wersji reformy nie ruszono NSA. Dlaczego?

Mam świadomość, że w naszych realiach nie uda się zreformować wymiaru sprawiedliwości kompleksowo. Trzeba to robić odcinkowo. Czy potępiać w czambuł PAD? Chyba na to za wcześnie. O tym zadecyduje podpisanie lub zawetowanie ustaw o SN i KRS. Najpierw jednak trzeba dojść do wersji ustaw które wejdą na ścieżkę legislacyjną. Trzeba też pamiętać, że weto PAD to nie jednorazowy wyskok, „wypadek przy pracy”. Nie wszyscy rozumieją sens zawetowania ustawy o RIO.

Najmniej potrzebna jest otwarta wojna między koalicją rządząca a PAD.

Na dzisiaj uważam, że strony nie odkryły jeszcze kart. 

stary.piernik