Refleksje po sabacie

A propos kurzu. Wszystko byłoby w tej narracji ok. gdyby nie to nachalne pudrowanie wtopy przez media prorządowe. Potwierdzają to kolejne wypowiedzi szanujących się dziennikarzy i ekspertów.Nic nie pomoże zaklinanie, że zrobiono wszystko co było możliwe, żeby pokazać swoją podmiotowość. Ten komitet powitalny po powrocie z Brukseli itd. Klapa to jest klapa i już.

Sprawa wyboru, czy kontynuacji kadencji Tuska została źle rozegrana, to po pierwsze. Po drugie całość pokazała jak iluzoryczne są sojusze w ramach Grupy Wyszehradzkiej. Podobnie wygląda to na co dzień. Zabiegamy o przychylność, nadskakujemy, a jak przychodzi co do czego, to poszczególne kraje, podobno nam przyjazne, pilnują swoich doraźnych interesów. 

Tak to wygląda od lat i nic nie  jest w stanie tego zmienić.

Sprawę obsadzenia stanowiska „krula europy” wszystkie kraje unijne potraktowały jako wewnętrzną rozgrywkę Polski i nikt nie uznał za stosowne zaangażować się politycznie. Nikogo to w sumie nie obchodziło, a akcja dyplomatyczna ze strony polskiej okazała się spóźniona i mało przekonywująca. Żadną satysfakcją jest stwierdzenie, że wkrótce w podobny sposób UE potraktuje kolejny kraj członkowski. To nie nasze zmartwienie.

Powoli dowiadujemy się o szczegółach które doprowadziły do znanego finału. A. Merkel usiłowała wymusić na Polsce zmianę stanowiska wobec reelekcji Tuska i wobec usztywnienia stanowiska rządu polskiego podjęła własną decyzję, odpowiadającą jej doraźnym interesom politycznym. Czy i na ile będzie to dla niej opłacalne, pokaże czas. Rokowania są nie najlepsze. Problem dla Polski, po wyborach w Niemczech, może okazać się znacznie poważniejszy niż ponowny wybór Tuska.

Problemem samym w sobie jest prawidłowe nazwanie tego co miało się dokonać podczas szczytu w Brukseli. Czy było to zatwierdzenie przedłużenia kadencji o kolejne dwa i pół roku, czy poszukiwanie następcy Tuska? Ile ludzi tyle zdań w tej sprawie, a jednoznacznej odpowiedzi brak.

Teraz usiłuje się roztrząsać co naprawdę osiągnęła Polska, poza przegraną w głosowaniu. Zresztą nawet w tej kwestii nie ma jednoznacznej oceny, bo nie wiadomo jak przebiegało to głosowanie. Czy było ustalenie tylko sprzeciwu, czy liczono wszystkie głosy poparcia dla kandydatury Tuska? W komentarzach pada stwierdzenie, że z obecnej sytuacji zadowolony jest i Schetyna, bo Tusk nie zamachnie się na jego fotel, i Kaczyński, bo Tusk nie wystartuje w najbliższych wyborach prezydenckich jako kontrkandydat dla A. Dudy. Znowu ktoś źle policzył, bo według mnie druga połowa kadencji Tuska skończy się pół roku przed kampanią do wyborów prezydenckich, czyli wygranym doraźnie jest jedynie prezes PO.

Kolejną ciekawostką jest sprawa chamskiej wypowiedzi prezydenta Francji wobec premier Szydło. Rzecz miała miejsce na spotkaniu zamkniętym dla mediów. Kto wobec tego upublicznił ten incydent i w jakim celu? Dlaczego ta wypowiedź nie spotkała się z natychmiastową ripostą, tylko z jakimś pomiaukiwaniem na znacznie późniejszej konferencji prasowej? Zabrakło przytomnego suflera?

Reasumując, całe zamieszanie wobec reelekcji Tuska było wywołane osobistą animozją prezesa Kaczyńskiego, animozją która trwa od lat. Animozja ta przyczyniła się do tak przygniatającej wygranej Tuska. 

O sprzeciwie Polski mówiło się od kilku miesięcy, ale jak dzisiaj widać, do ostatniej chwili trwały targi zakulisowe. Realne działania podjęto zbyt późno i efekt mógł być tylko taki jaki był.

Teraz próbuje się, w dodatku nieudolnie, wciskać nam kit, że zrobiono wszystko co było możliwe, ale niestety, wobec zdecydowanego sprzeciwu przygniatającej większości, byliśmy bezsilni.

p.s. Obiecanka, że UE zajmie się dopracowaniem zasad wyboru kandydatów na ważne stanowiska jest też kolejną ściemą, bo ma to nastąpić dopiero w 2018-19 roku.

Kto wtedy będzie pamiętał o tym zobowiązaniu? 

stary.piernik