Proszę wstać, Sąd idzie!

Sędziowie, z I Prezes SN na czele, ronią krokodyle łzy, że rząd i prezydent ich olewa. 

Czego oni oczekują? Na taką reputację pracowali latami. Dzisiaj zbierają owoce.

Sędzia to zawód szczególnego zaufania społecznego. Taka jest teoria. A praktyka?

Ryba psuje się od głowy. Przez lata przekręty w sądownictwie udawało się zamiatać pod dywan. Nawet I Prezes SN zdążyła się załapać do afery http://3obieg.pl/skandal-sledztwo-o-korupcje-w-sprawie-pierwszej-prezes-sadu-najwyzszego która jednak nie przeszkodziła jej w uzyskaniu tego prestiżowego stanowiska. Takich afer, mniejszych lub większych, znanych czy umiejętnie przemilczanych, jest dużo, o wiele za dużo. Nie wiem czy to setki, tysiące, czy jeszcze więcej. Nie powinno być ani jednej.

Sędzia, w porównaniu do pozostałych grup pracowniczych, jest wynagradzany na tyle dobrze, że nie powinien mieć lepkich rąk, ale sędzia to tylko człowiek. Lata PRL-u spowodowały, że rację bytu również w tym środowisku uzyskało powiedzenie, że „w Polsce tylko ryba nie bierze”.

Sędzia ma ferować wyroki zgodnie z literą prawa, a nie kuglować tym prawem stosownie do potrzeb oskarżonego, zwłaszcza tego, który może się „odwdzięczyć”.

Przy okazji wiele się mówi, zwłaszcza ostatnio, o roli Trybunału Konstytucyjnego. Tu znowu mamy rozziew między teorią a praktyką. 

Autorytet to nie jest coś takiego co spada z nieba, albo otrzymuje się go z urzędu. Na autorytet pracuje się latami, a stracić go można dosłownie w jednej chwili. Z tym autorytetem sędziów, również sędziów TK mamy od lat problemy.

Sędzia ma się trzymać z dala od polityki. To trudne do realizacji, ale nie niemożliwe. Coś za coś. Tymczasem od lat sędziowie czynni i emerytowani są aktywni w polityce, przy czym ich aktywność koncentruje się wokół obrony praw nabytych. Ich praw. Wytworzyło się swego rodzaju perpetum mobile. Sędziowie piszą projekty ustaw ich dotyczące, a następnie w TK orzekają, czy te ustawy są zgodne z obowiązującym porządkiem konstytucyjnym. Od ich decyzji nie ma odwołania. Co to ma wspólnego z demokracją?

Jeśli prześledzi się nasze prawodawstwo w odniesieniu do praw socjalnych to zobaczymy, że wymiar sprawiedliwości potrafi od lat wyjątkowo skutecznie pilnować swoich praw. Żadna inna grupa pracownicza nie ma takich przywilejów. Po 1989 roku pozbawiono tych przywilejów lub drastycznie je ograniczono służbom mundurowym, a także kiedyś bardzo silnemu górnictwu. Wymiar sprawiedliwości pozostał nietykalny. Oni żyją w innej rzeczywistości.

Kolejne rządy nie odważyły się naruszyć praw kasty sędziowskiej. Mimo obietnic składanych dawno temu przez sędziego Strzembosza nie doszło do lustracji środowiska sędziowskiego. Dzisiaj wyrosło już nowe pokolenie doskonale umocowane w przeszłości, bo w środowisku palestry, podobnie jak w środowisku lekarskim ważną role odgrywa tradycja rodzinna. 

Tam dla obcych nie ma miejsca. 

stary.piernik