Jeszcze jeden sierpień

Sierpień to kolejna rocznica powstania ruchu solidarnościowego w Polsce. Mimo upływu lat, w tym roku mija ich już 35, nie ma pełnej monografii historycznej tych wydarzeń. Powtarza się w kółko te same filmy, w tym  dokumentalne, te same wywiady i ciągle ckliwe wspominki tych, którzy wtedy byli niezauważani, a dzisiaj, a właściwie od kilku lat, lansują się na postaci pierwszoplanowe. Gdzieś tam pomiędzy przebija się żal tych najbardziej wówczas aktywnych, ale od lat z premedytacją zapomnianych. 

Powtarzające się pytanie brzmi: na ile ten ruch był autentyczny, a na ile wyreżyserowany? 

Co do tego przez kogo wątpliwości jest mniej.

Dzisiaj ważniejsze jest raczej pytanie, czy warto było? I w którym miejscu popełniono błąd, czy błędy? Zastanawiające, że w tych kwestiach nie ma chętnych do wypowiadania się.

Podchodząc do tematu historycznie trzeba stwierdzić, że wyżej oceniana jest tzw. Druga Solidarność, czyli wydarzenia z 1989 roku. Niestety, tu odebrano nam palmę pierwszeństwa. Niesłusznie zresztą. Do historii przeszło obalenie muru berlińskiego, przewroty, zwane rewolucjami, w Czechosłowacji, w Rumunii, mniej się, poza Polską, pamięta o 4 czerwca 1989 roku. Niby to bez większego znaczenia, ale chyba ważne jest kto z czyich doświadczeń korzystał?

Skoro już o doświadczeniach mowa, to warto przypominać co celniejsze opracowania o kulisach tych wydarzeń sprzed lat. Do takich zaliczam ten tekst. http://socjolog61.neon24.pl/post/123244,pielgrzymi-smolenscy-w-orszaku-pierwszej-damy Po raz pierwszy opublikowany na blogu K. Wyszkowskiego w 2011 roku. Powtórzony w tym roku tu. Zdaniem wielu, powinien być przypominany sukcesywnie. Tak , to nie pomyłka freudowska.

Szczególnie uważnie powinni się z tym tekstem zapoznać ci, którzy nadal wierzą w siłę sprawczą „Solidarności” zarówno tej z 1980 roku, jak i tej z 1989 roku. Przy okazji kłania się teoria manipulacji.

Ale trzymajmy się faktów. W powszechnym mniemaniu wydarzenia z lata 1980 roku miały charakter spontaniczny. Można w to wierzyć. To jest wolny kraj. Tak mówią. Tylko jak wytłumaczyć, że do strajkujących na Wybrzeżu, przy blokadzie informacyjnej i komunikacyjnej, dołączyła grupa „wybrańców” z Warszawy, dowieziona rządowym samolotem? Właśnie ta koncesjonowana opozycja? Jakim sposobem w tych pierwszych władzach „Solidarności” znalazło się tylu agentów SB i wszelkiej maści TW i KO? Co w tym wszystkim robiły służby specjalne? Nie tylko polskie? Dzisiaj jest dostępnych sporo opracowań odsłaniających kulisy tamtych wydarzeń, ale … odsłaniają one zaledwie ich rąbek. Na ile ta wiedza jest szkodliwa dla ich posiadaczy niech świadczą dziesiątki ludzi, którzy tej wiedzy nie mogli znieść i odeszli śmiercią gwałtowną z tego świata /nie zawsze dobrowolnie/.

Wśród wielu opowieści o Sierpniu’80 jest i taka, że strajkujący chcieli tylko przywrócić do życia leninowską zasadę „cała władza w ręce rad”. Jak brzmią dzisiaj postulaty? https://pl.wikipedia.org/wiki/21_postulat%C3%B3w_MKS

Coś jednak poszło nie tak. Podobno do ruchu przyłączyło się wówczas około 10 milionów Polaków. To potężna siła. W rzeczywistości to był owczy pęd. Ci którzy weszli w skład władz regionalnych, a później krajowych, okazali się ludźmi podstawionymi przez SB i nie mieli najmniejszego zamiaru wdrażać w życie tych 21 postulatów. Potrzebne było kolejnych 8, a właściwie 9 lat, żeby zneutralizować tych radykalnych, którzy serio potraktowali swą misję dziejową. Opornych poddano eksterminacji. Ich liczba do dzisiaj pozostaje niewiadomą, bo komisja Rokity nie podała do wiadomości swych ustaleń z przeglądu zasobów MSW. https://pl.wikipedia.org/wiki/Sejmowa_Komisja_Nadzwyczajna_do_Zbadania_Dzia%C5%82alno%C5%9Bci_MSW Owszem, jest raport, ale bez konsekwencji. Na podstawie ustaleń tej komisji do dzisiaj nikogo nie pociągnięto do odpowiedzialności karnej, ani innej.

Wobec tego, może trzeba inaczej postawić pytanie? Co dał nam jako społeczeństwu polskiemu Sierpień;80? Wydaje się, że i tu odpowiedź nie będzie ani jednoznaczna, ani prosta.

Jedni powiedzą, że społeczeństwo zostało wyzwolone z letargu w jakim się znalazło po wydarzeniach festiwalu „Solidarności”.

Faktem jest jednak, że nie zlikwidowano jednej nomenklatury /PZPR/, a wyhodowano dodatkowo drugą /”styropianową”/, bardziej pazerną od tej pierwszej. Jakby tych nieszczęść było mało, „przemiany ustrojowe” wygnały z kraju za chlebem kilka milionów ludzi. Część z nich nigdy do kraju nie wróci. Ta skumulowana emigracja sięga dzisiaj 20 milionów ludzi. To nie żart.

Przez dziesięciolecia odbudowywaliśmy kraj ze zniszczeń wojennych. Po 1989 roku uwierzyliśmy paru dywersantom, że to wszystko nie jest warte funta kłaków i jako państwo zaczęliśmy nasz dobytek rozdawać za bezcen na prawo i na lewo. Oddaliśmy za bezcen banki w obce ręce. Wszystko przy akompaniamencie okrzyków tychże samych dywersantów, że sami nic nie potrafimy.

Na początku lat 90-tych słychać było biadolenie, że Gierek zadłużył Polskę na kilkadziesiąt miliardów dolarów /wtedy około 30 mld USD/ i że z tego nie wygrzebiemy się przez pokolenia.  W minionych 20-u latach banda niedouczonych historyków zadłużyła nas na setki miliardów dolarów /dochodzimy do 1000 miliardów USD/ i bezczelnie nam wmawia, że nic się nie stało!

Co drugie słowo, jakie pada w debacie publicznej to „demokracja”. Tylko zapomnieliśmy co to słowo oznacza. Dzisiaj zalicza się ono do tzw. nowomowy.

Gdzie się podziało jej pierwotne znaczenie? Co w dzisiejszej rzeczywistości ma do powiedzenia lud? Ma tylko posłusznie zanieść do urny kartkę wyborczą, żeby uwiarygodnić tą grupę która przez kolejne lata będzie żyła na nasz koszt i nie odpowiadała za nic?  

Tu i ówdzie słyszy się, że Polska stała się państwem mafijnym, że to republika kolesi itd. 

Ile w tym prawdy? Obawiam się, że nawet ci którzy tak mówią, nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji.

Mamy konstytucję, mamy prawo, ale nie mamy ludzi którzy byliby w stanie to prawo egzekwować jednakowo wobec wszystkich obywateli. Wobec tego na czyich usługach jest to prawo?

Pod koniec Rzeczpospolitej Obojga Narodów funkcjonowało powiedzenie: „Polska nierządem stoi”. Czyżby historia zatoczyła koło?

Niedawno w mediach pojawiła się informacja o bliskich związkach Michała Kamińskiego, obecnie doradcy premier, z izraelską wywiadownią /gospodarczą?/ Prism Group http://telewizjarepublika.pl/michal-kaminski-ekspertem-izraelskiej-firmy-wywiadowczej,16480.html  Kamiński się tego nie wypiera I nie widzi w tym nic zdrożnego.

Jest jeszcze gorzej . Posądzenie o tego rodzaju kontakty wysunięto pod adresem samej premier. I co? Nic. Zainteresowana ani jej rzecznik prasowy nie uznali za stosowne skomentować tej informacji, czy plotki.

W krajach stabilnych politycznie taka informacja wywołałaby „trzęsienie ziemi” a u nas jak zwykle „Polacy nic się nie stało”.

stary.piernik