Antysemityzm, czy antypolonizm?

W ramach wspomnień z przeszłości organ z Czerskiej publikuje wywiad z polskim Żydem BB, który ocalał z holocaustu. http://wyborcza.pl/duzyformat/1,141112,16772148,Ani_jednego_dobrego_Polaka.html?order=najnowsze#opinions

Mimo ewidentnych kłamstw w jego wypowiedziach nie znalazłem ani słowa komentarza od redakcji.

Z tekstu przebija wręcz zoologiczna nienawiść autora do Polaków. Ani słowa o realiach tamtego okresu. Przepraszam, jest sporo tego, ale tylko to co pasuje pod założoną tezę.
I ani słowa wytłumaczenia dlaczego postępował tak jak postępował? Dlaczego sposobem na przeżycie była kradzież cudzej tożsamości? W tym przypadku polskiej? Zmiana nazwiska na polskie, przywłaszczenie polskiego dowodu tożsamości. Nawet deklarowanie wiary chrześcijańskiej! Byle przetrwać! I teraz opluwać tych, którym zawdzięcza przetrwanie. Bo Żyda nie stać na wyrażenie podziękowania. Jemu i jemu podobnym się zwyczajnie to wszystko należało.

Ile kłamstw powtarza bezwiednie, czy świadomie? Zwłaszcza tych dotyczących okresu powojennego? Zresztą sprawy dotyczące okresu wojennego też mu się mieszają. A może robi to świadomie? Przykładowo, Wielkopolska została włączona do III Rzeszy jako „Reichsgau Wartheland”. Ofiarą wysiedleń padło ponad 300 tysięcy Wielkopolan, a nie tylko Żydów. Podobnie postąpiono z mieszkańcami Pomorza i Śląska. Na miejsce wysiedlonych rodzin sprowadzano Niemców z Rosji, czy Rumunii. Takimi przesiedleńcami byli też rodzice Eriki Steinbach.   

Według BB Polacy byli zobowiązani ratować wszystkich Żydów przed zagładą. Dlaczego? Wiadomo, że ta pomoc ze strony Polaków była na tyle znaczna, że Niemcy postanowili karać śmiercią każdego Polaka i jego rodzinę, za udzielenie pomocy każdemu Żydowi. Egzekwowanie kary następowało od ręki i bez sądu. Liczba ofiar po stronie polskiej przekraczała dziesiątki tysięcy. A jednak to Polacy należą do najliczniejszej grupy odznaczonych medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.  Co czwarty z odznaczonych jest Polakiem. Jak to się ma na przykład do Francuzów, którzy z własnej inicjatywy wysyłali Żydów pociągami kolei francuskich do obozów koncentracyjnych na terenie III Rzeszy. Na dokładkę mieli na tyle tupetu, że wystawiali za te przewozy Niemcom rachunki.

Jest taka książka Duńczyka Gunnara S. Paulssona „Utajone Miasto. Żydzi po aryjskiej stronie Warszawy 1940-1945”. Autor zadaje w niej wiele trudnych pytań: czy to możliwe, że ukrywający się po aryjskiej stronie Żydzi oraz osoby, które im pomagały, stworzyli zakonspirowane utajone miasto? Czy to możliwe, że w Warszawie przeżył nie mniejszy procent ukrywających się Żydów niż w innych europejskich miastach? Czy to możliwe, że w pomoc Żydom, mniej lub bardziej świadomie, zaangażowanych było kilkadziesiąt tysięcy warszawiaków? Na te pytania autor daje odpowiedź twierdzącą.

Nie ma sensu tego kontynuować, więc zadam panu BB jedno, może przewrotne pytanie: czy zastanawiał się kiedykolwiek ilu byłoby „Sprawiedliwych” wśród Żydów, gdyby sytuacja uległa odwróceniu, czyli trzeba byłoby ratować Polaków przeznaczonych do eksterminacji? Cena byłaby ta sama, życie własne i własnej rodziny.

Wydaje mi się, że odpowiedź znam.

 

stary.piernik