Wróżenie z fusów

Weszliśmy w Nowy Rok 2014. Jak zwykle, na początku roku, próbujemy przewidywać co ten rok nam przyniesie. To nowe i nieznane można przewidywać w odniesieniu do swego najbliższego otoczenia, w lokalnej społeczności, a także w skali makro, czyli naszego państwa i szerzej, w skali Europy i świata. W wielu przypadkach będziemy mówili o kontynuacji czegoś, ale będzie też sporo problemów z którymi przyjdzie się zetknąć po raz pierwszy. Trudno mówić o hierarchii ważności tych spraw. Ale po kolei.

Z Nowym Rokiem poszerzyła się grupa krajów UE w których walutą „narodową” stało się euro. Na dzisiaj jest to 18 „szczęśliwców”. Jednocześnie w kraju wznawiana jest dyskusja na temat tego komu i dlaczego opłaca się wejście do strefy euro? Jest to pytanie zasadne również dla Polski. Kto pamięta, że rządzący chcieli nas tam widzieć już w 2010 roku? Kryzys ekonomiczny zrobil swoje i ten temat mamy z głowy, na dzisiaj gdzieś do 2018 roku. Ma to swoje dobre i złe strony. Jednymi z ciekawszych pytań są te dotyczące krajów członkowskich tzw. starej UE, które pozostały przy swojej walucie narodowej. To Wlk. Brytania, Dania i Szwecja. Co ich trzyma przy funcie i koronach?

My mamy też swoje atrakcje. Największa jest niewątpliwie związana z OFE. Rząd ciepłą rączką przerzucił pieniądze z OFE do ZUS. Oczywiście dla naszego wspólnego dobra! Przy okazji dowiedzieliśmy się, że pieniądze zgromadzone w OFE nie są nasze! Wobec tego czyje? Czyje one nie są, to nie powód żeby nimi szastać! Na wynagrodzenia i premie dla zarządzających bez żadnej odpowiedzialności. Wynagrodzenie i premie niezależne od efektywności zarządzania. 12 mld złotych straty w ciągu roku. Łączne straty ponad 40 mld złotych i nikt się tym nie przejmuje! Mamy gest! Nie ma żadnej pewności, że rząd nie zapłaci olbrzymich kar inwestorom z OFE.

Ten bajzel i niefrasobliwość przyklepuje prezydent, informując jednocześnie, że rozstrzygniecie wątpliwości przerzuca na Trybunał Konstytucyjny. To po co podpisał? Bo wicie, rozumicie, nie miałem wyjścia! On i DT doskonale wiedzą, że TK nawet jeśli uzna niekonstytucyjność ustawy, da czas na zmiany, przykładowo dwa lata. Wtedy już będzie dawno po ptokach! A tą żabę będzie musiała zjeść może inna ekipa. Wszak wybory przed nami.

Właśnie, rozpoczyna się festiwal wyborów. Najpierw do europarlamentu, potem do Sejmu, Senatu i samorządowe. Ilu ludzi trzeba tam poutykać. I to swoich! Mówią, że od przybytku głowa nie boli! Święte słowa. Tu dopiero widać jakie znaczenie ma duża liczebnie partia. Jest ona w stanie wystawić swoich kandydatów do wszystkich wyborów. A te mniejsze? Muszą wybierać. Widać to szczególnie u przystawek, od PSL poczynając. Nie stać ich na pójście szerokim frontem. Z czego zrezygnować? Trudny wybór.

Na tych wydarzeniach jednak świat się nie kończy. To rok olimpijski, mistrzostwa świata w piłce nożnej i wiele pomniejszych wydarzeń sportowych. Nam potrzeba sukcesów i to wszelakich. Oficjele liczą potencjalne szanse na medale. To kolejna ciekawostka. Czasy samorodków mamy dawno za sobą. Dzisiaj sukces jest okupiony katorżniczą pracą. Talent to zaledwie ułamek przyszłego sukcesu. Również finansowego. A zwycięzca może być tylko jeden.

Na tym tle coraz bardziej maleje zainteresowanie wyjaśnieniem przyczyn katastrofy smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku. Wkrótce miną cztery lata, a my dalej nic nie wiemy. Media zrobily swoje. Zacieranie śladów nie ustaje. Dowód rzeczowy wrak samolotu, a właściwie jego resztki, ciągle pozostaje w rękach Rosji.

Póki co, przynajmniej zima okazuje nam swoje przyjazne oblicze. Ale to dopiero początek. Przed nami przynajmniej jeszcze trzy, cztery miesiące. Nie traćmy jednak nadziei.

stary.piernik