Kto rozgrywa Ukrainę?

Protesty społeczne na Ukrainie przeciągają się a jednocześnie przechodzą w nową fazę, radykalizują się. Pojawiły się pierwsze ofiary śmiertelne po stronie protestujących. Jednocześnie klarują się możliwe scenariusze dalszych wydarzeń.

Państwowość Ukrainy ma bardzo krótką historię. Dotychczas były to raczej epizody. Utworzenie państwa ukraińskiego po rozpadzie ZSRR doprowadziło do uwłaszczenia nomenklatury partyjnej. Pojawiła się grupa oligarchów, która dysponuje majątkami indywidualnymi liczonymi w miliardach dolarów. Grupa ta ma realny wpływ na kształtowanie polityki wewnętrznej i zewnętrznej Ukrainy. Po drugiej stronie jest zdecydowana większość społeczeństwa, której wpływ na otaczającą rzeczywistość jest niewielki. Przekształcenia gospodarcze które nastąpiły na Ukrainie, podobnie jak w krajach b. RWPG, wygenerowały wielkie bezrobocie i relatywnie niskie zarobki tych którzy znajdują pracę na miejscu. Stąd duża emigracja zarobkowa, również do Polski. Tym zjawiskom towarzyszy gigantyczna korupcja. To wynika z niespójności prawa i jego instrumentalnego stosowania przez rządzących.

Ukraina ma trudny do rozstrzygnięcia dylemat, wynikający z jej położenia geopolitycznego. Kraj o powierzchni zdecydowanie większej od Polski /603 700 km kw./, ludnościowo już tylko nieznacznie liczniejszy /45,45 mln/, graniczy z wielkim sąsiadem jakim jest Rosja i poprzez Polskę z UE. Przy czym ta Unia większości obywateli jawi się jako kraina mlekiem i miodem płynąca.

Inaczej na Ukrainę patrzy Rosja i UE. Rosja chce Ukrainy w swojej strefie wpływów. To wynika z dążenia do maksymalnego odtworzenia strefy wpływów z czasów ZSRR. UE jest zainteresowana Ukrainą jako olbrzymim rynkiem zbytu dla swojej produkcji, a także terenem inwestycyjnym, gdzie istnieje wielki rezerwuar taniej siły roboczej. Przełomem w tej rozgrywce miało być podpisanie traktatu akcesyjnego w Wilnie. Niestety nic z tego nie wyszło. To był początek demonstracji społeczeństwa ukraińskiego, które wyszło na ulice miast ukraińskich, głównie Kijowa, by wyrazić swoją dezaprobatę dla polityki rządu ukraińskiego. Demonstracje przeciągają się w czasie, co pogłębia frustrację protestujących. Stąd oczekiwanie na jakieś przesilenie. Czy takim przesileniem mają być ofiary śmiertelne wśród demonstrujących? Jest tu jakaś dwuznaczność sytuacji, bo rząd ukraiński oficjalnie twierdzi, że siły porządkowe nie są  wyposażone w broń palną. Wobec tego prowokacja? Czyja? W mediach pojawiła się informacja, że wśród demonstrantów są agenci rosyjscy. Z drugiej strony wiadomo, że np. Niemcy finansują partię Kliczki UDAR.

Jeśli nie dojdzie do porozumienia stron, konflikt będzie narastał. Będzie narastała radykalizacja demonstrujących. Jeśli komuś brakuje wyobraźni, proszę przypomnieć sobie do czego prowadzą zajścia uliczne na przykładzie wydarzeń w Afryce Północnej. Wszyscy oczekiwali kiedy pojawi się pierwsza ofiara śmiertelna. Stalo się. Teraz możliwości są dwie, albo demonstracja siły i pacyfikacja demonstrantów, albo konstruktywne rozmowy stron. Sankcje UE wobec Ukrainy uderzą w społeczeństwo. Uderzą również w nas i pchną Ukrainę w stronę Rosji. 

Co wobec tego dalej z Ukrainą?

stary.piernik