Mafia komornicza? Czy tylko?

Obejrzałem w TVP Info program „Studio Polska” tym razem poświęcone pracy komorników.
To jeden z istotniejszych podrozdziałów patologii w wymiarze sprawiedliwości. Można uznać to za charakterystyczne, że w programie nie wziął udziału przedstawiciel ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego. Nie wiem, czy akurat chodzi o lekceważenie, bezradność, albo bezsilność tego wymiaru sprawiedliwości. A może o wszystko razem? Komornik i celnik nie są zawodami poważanymi w społeczeństwie. W ostatnich latach komornicy zdecydowanie wyszli na prowadzenie.

Od lat jesteśmy epatowani przykładami „wyczynów” jakich dopuszczają się komornicy egzekwujący wyroki sądów powszechnych III RP.

Wszyscy chcą dobrze, a jak wygląda praktyka, widać gołym okiem. Ta sytuacja trwa od lat, a najgorsze w tym jest to, że po:

1. Nie ma woli politycznej rozwiązania problemu, bo samym gadaniem nic się nie załatwi,
2. Nie ma racjonalnego pomysłu jak się do tego zabrać.

To wcale nie świadczy, że problem jest nierozwiązywalny. Skala bezprawia w wykonaniu komorników jest tak duża, że dziwi brak zdecydowanego buntu społecznego.

Warto zastanowić się jaki interes ma państwo żeby tolerować taki stan rzeczy? Bo z jednej strony komornicy i ich korporacja twierdzi, że działają w majestacie prawa i w zgodzie z obowiązującym prawem, a z drugiej strony pokrzywdzeni przez komorników twierdzą, że komornicy procedury prawne mają za nic i mają na to bardzo dużo przykładów. Do tego trzeba dodać, że komornicy nie ponoszą osobistej odpowiedzialności materialnej ani karnej za błędy w swej działalności. Pozbawienie ich prawa wykonywania zawodu jest karą zbyt niską.

Ich zabezpieczeniem przed błędnymi egzekucjami komorniczymi jest polisa ubezpieczeniowa OC którą musi posiadać każda kancelaria komornicza. https://www.pzu.pl/produkty/obowiazkowe-ubezpieczenie-komornika-sadowego  

Moim zdaniem, państwo nie ma, a przynajmniej mieć nie powinno interesu, aby ta sytuacja trwała nadal. Problem w tym, że zło dotyczy trójkąta bermudzkiego jaki tworzą sąd, komornicy i paserzy, którzy za bezcen skupują fanty zagrabione przez nieuczciwych komorników. Kolejne powtarzanie przykładów jest pozbawione sensu. Jesteśmy przedmiotem medialnych kpin i fałszywej troski o nasze dobro.

Przyjrzyjmy się faktom.

Do e-Sądu lub sądu rejonowego wpływa pozew o roszczenie materialne. Sąd, a zwłaszcza e-Sąd załatwia takie sprawy hurtowo. Sprawdza pieczątki i potwierdzenie wymaganych opłat, nadaje tytuł wykonawczy i … umywa ręce. Taką ponurą sławę ma e-Sąd w Lublinie.

Teraz sprawę przejmuje komornik. On tym bardziej nie musi weryfikować zasadności roszczenia, ale przed przystąpieniem do egzekucji komorniczej powinien dokładnie sprawdzić dane, zwłaszcza adresowe, dłużnika. Najczęściej nie upewnia się czy informacja o zamiarze egzekucji komorniczej dotarła do właściwego zainteresowanego. Skutkiem takiej swawoli są zajęcia komornicze u osób które nie mają żadnych długów, ale mają identyczne nazwisko jak ścigany dłużnik. Nie ma znaczenia PESEL.

Zło tkwi w tym, że komornik nie ponosi żadnej odpowiedzialności za błędy w swym postępowaniu. Ściślej, trudno jest tą odpowiedzialność wyegzekwować przed sądem. Zwykle trwa to latami. Komornik po prostu idzie na łatwiznę. 

Z różnych programów publicystycznych poświęconych komornikom wynika, że kancelarie komornicze poszły w ilość. Niezależnie od lokalizacji kancelarii komorniczej, zbierają zlecenia z całej Polski, i niezależnie od efektów swej działalności, zawsze wychodzą na swoje. Ich zysk zawiera się w tzw. kosztach własnych ustalanych w oparciu o widzi mi się kancelarii. Krótko mówiąc, są przedsiębiorstwem dochodowym i jako takie zapewniają wcale nie małe wpływy do budżetu państwa.
Ich bezkarność ułatwia bierna obecność podczas egzekucji komorniczych policji.  

Zajęte dobra są na pniu sprzedawane, najczęściej za bezcen, zaprzyjaźnionym paserom. Komornik nie jest zainteresowany maksymalizacją ceny zajętego mienia dłużnika.

Fakty są znane przełożonym komorników, ale nie widzą oni problemu, bo są to według nich incydenty w stosunku do milionów spraw prowadzonych przez komorników. Dlatego w przekazie medialnym królują frazesy, wygłaszane przez różnych złotoustych, a poprawy jak nie było tak nie ma.

Moim zdaniem im więcej mówi się o praworządności, tym mniej jej w praktyce dnia codziennego. 

stary,piernik