Okazja czyni złodzieja

Racja, niestety, najczęściej jest po stronie silniejszego. Parę przykładów z ostatniego okresu:

1. Putin zajął Krym i nie ma skutecznego sposobu na wycofanie się Rosji z tego terenu;
   protest Ukrainy jest ignorowany.
2. Erdogan w Turcji prowadzi państwo w kierunku który on uznał za właściwy; nie ważne,
   że nie podoba się to demokratycznej UE, ważne, że ma poparcie społeczne.
3. W Brazylii parlament usunął ze stanowiska urzędującego prezydenta bez sądowego udowodnienia winy.

W sprawach mniejszego kalibru, tym razem z podwórka krajowego:

1. Prezes Trybunału Konstytucyjnego zamiast stać na straży prawa konstytucyjnego sam
   to prawo bezkarnie łamie.
2. Prezydent Warszawy zamiast zarządzać powierzonym majątkiem miasta, dopuszcza do sprzeniewierzenia tego majątku, a na dodatek rodzinnie uczestniczyła w tym procederze. „Urok” tego postępowania polega na tym, że prezydent jako osoba wyjątkowo, w jej mniemaniu, religijna, nie widzi w swym postępowaniu nic zdrożnego moralnie i etycznie
   i nie ma zamiaru podać się do dymisji.

Tych przykładów można przywołać więcej. Nie jest to moim celem.  

Chodzi mi o coś zgoła innego. To są przykłady z różnych kręgów cywilizacyjnych i dotyczą państw autorytarnych, bądź uważających się za demokratyczne. Mają jednak pewną cechę wspólną, mianowicie prawo jest tam dla maluczkich. Jedni uważają, że odpowiadają wyłącznie przed Bogiem i historią, inni, że tylko przed sobą, bo suweren może ich wybrać, ale odwołać już nie.

Można zadać pytanie kto jest winien takiego stanu rzeczy? Na to pytanie odpowiedź jest prosta i złożona. Prosta dlatego, że krąg władzy w Polsce od około 30 lat jest ten sam. Jesteśmy świadkami przetasowań w wyniku których powstają kolejne układy i układziki chroniące te same grupy interesów, a nie interesy obywateli.

W aferze reprywatyzacyjnej aktualny prezydent stolicy stara się za wszelką cenę poszerzyć krąg współwinnych. Przewodniczący PO jednoznacznie stwierdził, że będą HGW bronić jak niepodległości.

Powiem jedno, w tej sprawie nie ma niewinnych. Rzecz sprowadza się do tego, jaka jest skala odpowiedzialności uczestników tej awantury? Blisko 30 lat to sporo, ale 10 lat z tego to nieprzerwane rządy PO, 8 lat to sprawowanie absolutnej władzy na szczeblu zarządzania państwem.

Co przysłowiowego Kowalskiego obchodzi, że nie było woli politycznej? Tu chodzi o miliardy złotych, jednostkowe krzywdy ludzkie, ale liczone w tysiącach, czy dziesiątkach tysięcy, może
i więcej spraw, i co najgorsze, śmierć ludzi którzy bronili swoich praw i współobywateli.

Jaka jest dzisiaj szansa na przerwanie tego kręgu zła? Teoretycznie jest, natomiast mam poważne wątpliwości co do realizacji praktycznej. To jest właśnie ta wola polityczna, czy jak kto woli stopień determinacji aktualnie rządzących. Winni dążą do rozwodnienia swej winy, czyli wmawiają, że winni są wszyscy po kolei rządzący od 1989 roku. Jest w tym jakaś część prawdy, ale jeśli przyjmiemy taką narrację, to z góry mamy przegrana sprawę. Nie można dać się uwikłać w jakiekolwiek komisje, bo to stara komusza metoda. Za komuny był zawsze dylemat na przednówku, robić sianokosy, czy wcześniejsze żniwa? Zamiast podjąć decyzję, zwoływano plenum.

Teraz potrzebna jest skuteczna akcja CBA i prokuratury, formowanie aktów oskarżenia,
a równolegle powołanie sejmowej komisji śledczej i nowelizacja prawa.

Co do HGW to nie ma sensu jej odwoływanie i wprowadzanie komisarza. Jeśli jest dość materiału na postawienie zarzutów prokuratorskich, problem sam się rozwiąże.

Większym problemem do rozwiązania dla rządzących będzie znalezienie środków na uregulowanie zobowiązań reprywatyzacyjnych. Rozbudzonych nadziei nie da się wygasić,
a jest to problem nie tylko Warszawy.

p.s. Po wczorajszym programie „Warto rozmawiać” będę z uwagą śledził dalsze działania wokół sprawy odszkodowań za zniszczenia wojenne, o czym mówił Grzegorz Kostrzewa-Zorbas. http://www.wsieci.pl/wsieci-biliony-za-ii-wojne-swiatowa-pnews-1599.html  Nie jest to sprawa nowa, wraca co jakiś czas, ale na szumie medialnym ciągle się kończy. Ważne jest,
że sprawa nie uległa przedawnieniu. Trudność może polegać na tym, że po ponad 70 latach
po zakończeniu II WW nie ma traktatu pokojowego i de facto wszystko jest prowizoryczne, łącznie z granicami. Wystarczy, że ktoś zacznie przy tym majstrować. Tylko dlaczego ma być na tym stratna Polska?

Warto przypomnieć, że Niemcy niedawno zakończyły wypłatę odszkodowań po I WW. https://histmag.org/Niemcy-wyplacaja-ostatnia-rate-odszkodowan-za-I-wojne-swiatowa-4694 Warto też pamiętać, że Polska z tego tytułu nie dostała ani grosza, bo tak postanowili wielcy tego świata w traktacie pokojowym.  

stary.piernik