Lekarstwo na głupotę polityczną potrzebne od zaraz

Po piątkowym porannym posiedzeniu Sejmu i wystąpieniach niektórych posłów opozycji nie mam wątpliwości z odpowiedzią na pytanie kto i czego ma się wstydzić? 

To nie jest problem typu kto głośniej krzyczy? W dyskusji o UE coraz częściej pojawiają się głosy, że nie do takiej Unii wstępowaliśmy. W Unii miała obowiązywać demokracja, a tymczasem kilka państw, a właściwie jedno, ze stolicą w Berlinie, chce zdominować resztę.

Z dotychczasowej dyskusji w mediach wynika, że ultimatum narzucone Polsce przez urzędnika unijnego nie ma podstaw prawnych, czyli jest jawną ingerencją w suwerenność Polski. 

Mimo tego temat z niezwykłym namaszczeniem jest dalej maglowany. Po co? Skoro się powiedziało „a”, trzeba powiedzieć i „b”. Jesteśmy państwem suwerennym, więc bajdurzenie unijnego urzędnika powinniśmy traktować tylko jako bajdurzenie. 

Tylko my w tą swoją suwerenność chyba do końca sami nie wierzymy. 

Jest tu jeszcze coś. Poprzez rzekomy problem polski przekazywane są komunikaty do innych, skręcających zbytnio na prawo, bo faktycznie Europą rządzi dzisiaj lewactwo. 

Unijne kacyki też za daleko nie mogą się posuwać, bo Europa wchodzi w okres wyborów i może się okazać, że opór materii będzie zbyt duży i UE zacznie się zwijać. 

Póki Europa przeżywała okres prosperity nikt nie zadawał zbędnych pytań. Jednak sytuacja się zmieniła. Dlatego, że przyszedł kryzys a za nim exodus z Afryki i Azji. Nie  mamy gotowych recept, za to zaczynamy stawiać niewygodne dla rządzących pytania. Wszystkim zamknąć ust się nie da i coraz więcej nas oczekuje klarownych odpowiedzi. 

Czasy są niespokojne i tym bardziej trzeba wystrzegać się prowokacji i wszelkich prowokatorów. Również w Sejmie. Bo za takiego osobnika uważam posłankę drącą na mównicy projekt uchwały Sejmu przypominającej, że Polska jest ciągle państwem suwerennym.  Przed wojną zostałaby potraktowana stosownie do jej gówniarskiego zachowania, ale wojna zakończyła się dawno temu i mało kto już pamięta tamte czasy.

stary.piernik