Co po marszach?

Kiedy minęła pierwsza euforia po wygranych wyborach parlamentarnych pojawiły się głosy,
że prawica musi przeprowadzić maksimum radykalnych zmian w ciągu pierwszych czterech miesięcy rządów. Bo później może zabraknąć przyzwolenia społecznego. 

Chyba mamy z tym właśnie do czynienia. Było kilka spraw które leżą ludziom na wątrobie i których realizacji oczekiwano. Z przyczyn które nie są znane szerszemu ogółowi tych drażliwych spraw nie rusza się i to powoduje, że poparcie dla PiS jest ustabilizowane zamiast wzrastać. Można powiedzieć, że należy się cieszyć bo nie spada.

Opozycja narzuciła swoją narrację w której dominuje pedagogika wstydu, czyli prawica ma się na okrągło tłumaczyć ze wszystkiego co robi i czego nie robi. 

Prawica zamiast realizować obietnice wyborcze uwikłała się bez reszty w pyskówkę z Rzeplińskim i nie ma sposobu na wyjście z klinczu. 

Osobiście uważam, że oczekiwanie zmian po zakończeniu kadencji w grudniu niczego nie zmieni. Tym bardziej, że spraw do załatwienia jest bez liku a czasu coraz mniej. Opowieści w stylu, że najpierw szczyt NATO, potem ŚDM, a potem kanikuła dowodzą, że nie ma pomysłu na skuteczne działanie.

Nie ma znaczenia, czy jestem niecierpliwy itd. Są sprawy które nie wymagają przewrotu pałacowego.

Ile czasu potrzeba na opublikowanie bilansu otwarcia? Nie ma możliwości stonowania euforii i samozadowolenia PO-PSL? 

Jest taki nośny temat jak wykorzystanie funduszy unijnych. Dlaczego rząd nie przedstawi efektywności wykorzystania tych funduszy? Ile otrzymaliśmy? Ile wydaliśmy? Ile musieliśmy zwrócić do kasy unijnej i dlaczego? Ile zapłaciliśmy kar? Ile w tym czasie wyniósł nasz wkład członkowski?

Na jakiej podstawie koalicja PO-PSL, a także b. prezydent uzyskali status świętych krów?
To tylko utrwala świadomość społeczną, że mamy w kraju do czynienia z kastą nietykalnych.

Z upływem czasu narasta rozdźwięk między tym co władza mówi i robi. Jest już cała lista spraw zaniechanych bez podania racjonalnych przyczyn. Na wygłaszaniu frazesów długo się nie pociągnie.

Nie ma sensu rywalizacja na ulicy, bo tu nie mamy szans. Opozycja finansuje marsze z funduszy partyjnych i niewiadomego pochodzenia /władza miała to sprawdzić i co?/. Przyjezdni na pewno nie finansują przyjazdów ze środków własnych. Chyba, że traktują to jako wycieczki krajoznawcze.

Media publiczne w dalszym ciągu udostępniają bez ograniczeń czas antenowy opozycji. Trzeba się w końcu  zdecydować. Jeśli opozycja mówi, ze media publiczne są tubą propagandową władzy, to oczekuję, że to będzie prawdą. Tymczasem to co słyszę i widzę jest absolutnym zaprzeczeniem. W dalszym ciągu w radio i tv brylują te same nazwiska, bezczelne poza granice przyzwoitości.

Gdzie ta dobra zmiana?

stary.piernik