Dla dobra Polski i Polaków

Zanim zajmiemy się sprawami bieżącymi jeszcze kilka dni będą królowały oceny minionych tygodni czy nawet miesięcy. Oceny te z zasady są różne, zależne od postawy politycznej opiniującego. 

Opozycja bije na alarm, że łamane są zasady demokracji, przy czym nikt nie mówi co to za zasady. 

Konsekwentnie przypominam, że demokracja to rządy większości. Oczywiście tej większości która w wolnych wyborach głosowała na określoną formację polityczną. Milcząca większość pozostaje milczącą większością, a opozycja musi czekać na swój czas. W tzw. międzyczasie może tylko jazgotać, zgrzytać zębami i utrudniać sprawowanie rządów zwycięskiej partii.
A zwycięska partia powinna realizować swoje obietnice wyborcze, które wyborcy zweryfikują
w kolejnych wyborach za cztery lata.

Większość wyborców na co dzień nie interesuje się polityką. Tak jest na całym świecie. Reagują wyłącznie na skutki polityki realizowanej przez partię rządzącą. Żeby wyborców zainteresować rozgrywkami bieżącymi trzeba im to przedstawić w odpowiednio atrakcyjny sposób. 

Widać to szczególnie na przykładzie Trybunału Konstytucyjnego. Można robić zakłady o bardzo duże stawki, że przeciętny wyborca nie ma zielonego pojęcia o co tu chodzi. Czy tylko o sowicie wynagradzane etaty dla 15 sędziów wybieranych na 9-letnią kadencję?

Osobiście uważam, że Trybunał Konstytucyjny był przez lata instytucją usługową kolejnych partii władzy. W sposób szczególnie jaskrawy uwidoczniło się to podczas ośmiu lat rządów koalicji PO-PSL. 

Teoretycznie ma to być instytucja o najwyższym autorytecie i nieposzlakowanej opinii sędziów wchodzących w skład TK. Dzięki prezesowi Rzeplińskiemu wszystko to stało się fikcją. Pierwszą fikcją jest apolityczność sędziów TK. Są oni wybierani z klucza partyjnego, a więc ferując wyroki muszą się w jakiś sposób „odwdzięczyć” tym którzy ich namaścili. Przykłady pochodzą niekoniecznie z ostatnich lat. 

Zapis w konstytucji i ustawa o TK dowodzą, że ktoś z nas srodze zakpił. Z jednej strony TK stoi ponad prawem, bo ma prawo orzekania w sprawach bezpośrednio dotyczących TK i sędziów TK, a z drugiej strony koalicja PO-PSL lekceważyła wyroki TK. Brak realizacji około 50 wyroków TK mówi sam za siebie. Zastanawiające jest dlaczego TK przechodził nad tym do porządku dziennego.

Dzisiaj jesteśmy w punkcie zwrotnym. Sędzia Rzepliński bawi się w Reytana, ale jakie ma ku temu podstawy prawne? Jego prawo nie obowiązuje? On stanowi prawo? Jakim prawem?

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że na naszych oczach odbywa się próba sił. Zaczyna się od tego, że w sprawie konstytucyjności decyzji podejmowanych przez większość parlamentarną wypowiadają się wszyscy którzy uważają się za kompetentnych w zakresie prawa konstytucyjnego. Są wśród nich uznane autorytety i tacy którzy są lansowani przez media jako autorytety. 

Istota sprawy sprowadza się do tego, że zdania uczonych są podzielone. 

Co począć w takiej sytuacji? Czyj głos ma być decydujący? 

Zwrócę więc uwagę, że w takiej sytuacji trzeba odwołać się do autorytetu akceptowanego przez wszystkich. Rzecz w tym, że takiego autorytetu dzisiaj brak. 

Wobec tego pozostaje decyzja polityczna. Ta może być tylko jedna. Opcja zerowa. Albo likwidacja Trybunału Konstytucyjnego, albo powołanie go od podstaw na nowych zasadach. Każde inne rozwiązanie to porażka partii rządzącej.

Spodziewam się, że nie tylko ja wyrażam taki pogląd.

Im szybciej tak się stanie, tym lepiej dla Polski i dla nas wszystkich.

stary.piernik