Pamięci Józefa Szaniawskiego

4 września 2012 zginął tragicznie w Tatrach /schodząc ze Świnicy spadł w przepaść/, Józef Szaniawski. Żył lat 68.

Dla wielu znany jako ostatni więzień polityczny PRL-u. Dla innych, jako pełnomocnik płka Ryszarda Kuklińskiego. Był „wiecznym” opozycjonistą.

Józef Szaniawski urodził się w 1944 r. we Lwowie. W latach 1970-1985 był redaktorem PAP w Warszawie. Od 1973 r. nielegalnie współpracował z Radiem Wolna Europa. Dla rozgłośni w ciągu 11 lat napisał i przesłał ponad pół tysiąca korespondencji.

W latach 70. i 80. prowadził działalność niepodległościową. Działał przeciw wpływom ZSRR, a później Rosji w Polsce i na rzecz integracji Polski z NATO. W 1985 r. został aresztowany i oskarżony o współpracę z CIA. Sąd wojskowy skazał go na 10 lat więzienia. W latach 1985-1990 był przetrzymywany w więzieniach na warszawskim Mokotowie przy ul. Rakowieckiej i w Barczewie. Uniewinniony przez Sąd Najwyższy. Wyszedł na wolność 22 grudnia 1989 r. Sąd Najwyższy określił go jako ostatniego więźnia politycznego PRL.

Był pełnomocnikiem i przyjacielem płk. Ryszarda Kuklińskiego. Przyczynił się do rehabilitacji w świetle prawa płk. Kuklińskiego. Był też założycielem izby pamięci pułkownika Kuklińskiego. Izba ta znajduje się w Warszawie obok Archikatedry św. Jana.

Józef Szaniawski wykładał w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego; był prorektorem w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza. Od 2001 r. prowadził zajęcia w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki oraz na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był również wykładowcą w założonej przez o. Tadeusza Rydzyka toruńskiej Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej oraz publicystą i felietonistą "Naszego Dziennika", "Naszej Polski", Radia Maryja, Telewizji "Trwam" i internetowego SIM Radia.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 15 bm.  w Bazylice Archikatedralnej p.w. Męczeństwa Świętego Jana Chrzciciela w Warszawie. Trumna ze zwłokami spoczęła na wojskowych Powązkach.

Uroczystość pogrzebowa miała stać się manifestacją patriotyczną. Tymczasem do mediów przebiło się coś innego. Podczas uroczystości w katedrze doszło do incydentu. Część uczestników uroczystości wybuczała Jan Lityńskiego przedstawiciela prezydenta Komorowskiego, który pośmiertnie odznaczył Zmarłego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski i zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w kraju.

Nie byłem tam, ale zastanawiam się dlaczego zebrani tak zareagowali? Myślę, że powody były co najmniej dwa. Pierwszy to dlaczego akurat Jan Lityński? Jego obecność w kościele pasuje mi akurat jak świni siodło. Można było wydelegować  kogoś innego. Powód drugi jest poważniejszy. Czy Józef Szaniawski swoim życiem nie zasłużył na Order Orła Białego?  Odznaczono nim innych, których dokonania są nieporównywalnie mniejsze.
Z drugiej strony trzeba pamiętać, że kapituła Orła Białego odmówiła nadania tego odznaczenia rotmistrzowi Pileckiemu.

Według mnie rację mieli, że buczeli. To tez jest znak czasu.

stary.piernik